Alle inzendingen, jaar 2017, week 22

Zo zie je maar, die Trump is niet zo dom ‘t Klimaat is niet met een akkoord te sturen En bovendien het zal zijn tijd wel duren Hij maakt liever zijn eigen rekensom En wordt het toch te heet onder zijn voeten Dan laat hem dat Siberisch koud: De groeten!…

... zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat…

je wuifde ik lachte terug herinner me wolken drijvend op hun rug een trage zon waarvan de stralen stil leken te staan in het verloren gaan van tijd in wachten bevroren keken we naar elkaar het moment van breken kwam snel daarna jouw transparantie knapte toen ik met een woordloos afscheid jou diep op je ziel trapte onoverbrugbaar…

Reeds is de zon in purperbrons gezonken en sleept na zich een laan van gloed, die 't landschap verwt in kleurenpracht en 't haantje van de toren fonklen doet.... Daarna, in 't nakend, fluistrend avondslomen, gewiegd door 't ruisen van het riet, weerklinkt uit malse, volle merelborste, het malse, volle merellied: het gallemt in de…

In hoge verwachting en kloppend hart wacht je af Je stelt je voor wat de volgende stap gaat worden Wat er werkelijk gebeurt, is niet te verwoorden Je denkt, is iemand echt zo onzorgvuldig en laf De nacht wordt dan lang en koud De slaap, vaak een bevrijder, wil niet komen Terwijl het zelfs beter is er slecht over te dromen Een vertrouwensband…

Verliezen minder erg dan verloren een droom ontmoet die even blijft bij het opstaan en dan vervliegt naar de wereld van ontstaan Niet meer weten of in de droom gesproken, gezucht en ademgehaald in kleur of zwart-wit , vice versa van mannen, vrouwen en kinderen Er kwam een appel in voor een wurgslang in een boom Een gespleten tong bewoog…

De wereld en ik voorbij gegaan geen weg terug ik heb mijn eiland meegenomen daarachter op het vasteland mijn liefde achter gelaten fluister het koesteren volg mij tot in het sterke licht van de zon en laat me daar om elk zijn eigen weg te gaan niet het snijden maar het afgesneden zijn daarom laat ik een hand achter als licht spelend…

Kleine Prins kreeg schaap Planeten hem dik fnuikend Prinsen onsterflijk.…

Of wij liefhebbers zijn van nietsen? Nee, we zijn dol op fietsen Het land verkennen door 't ommeland dolen De zomen met z'n struiken van bomen, stam en kruinen De ruige rand met kruiden, merendeel die rieken of fris ruiken en in verten 't silhouet van 'n torenspits de wieken van 'n molen Geen woord over: het nietsen…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik. Haar lippen kwamen…

Zoals de verbijsterende oceaan het groene eiland omringt zo ligt in de ziel van de mens een afgelegen Tahiti vol vrede en vreugde, maar wel omringd door alle ontzettingen van het ten dele geleefde leven.…

Zover als mijn oog kijken kon, heb ik geen gedachte meer gezien. Wel wolken, die verdampen in de zon. Wel golven, die wild te pletter slaan. Zover als mijn oren kunnen luisteren, heb ik nog geen misverstand gehoord. Wel stemmen van golvend water, dat zich als stilte door mijn wezen boort.…

In het Hoge Noorden vliegen vogels nog als vrije vogels rond. Puffins, Noordse sterns en Jan van Genten. Zij zijn levenskunstenaars. Zij zijn de beste artiesten die ik ken. Kunstenaars houden van vrije vogels. Dat is de reden dat ik vóór artiesten, en tégen vogelverschrikkers van ben.…

een late zomeravond – een open raam een zoete jasmijngeur stroomt naar binnen in het bos is de nachtegaal aan het zingen hij zingt en zingt : gezegend is Zijn naam! Hij die zijn lied schiep en de rode rozen kan er nog iets mooiers op de aarde zijn die alle harten laat bloeien en blozen en daarin klopt telkens zijn lokkend refrein…

Wat matrozen rond een duikboot Gestrand in Sidney haven Op het einde van de oorlog Lieten ons hun naar smeerolie riekende Slingerverlichte gangpad zien Waar zich stapelbedden bevonden Tussen ingevette machinerie Wisten wij veel Dat ze met ons kleingeld sigaren konden kopen enzo Voor wat er afkalvend restte van Holland's glorie; Vreemde…

ruimte voor leegte leegte, ruimte voor het niets niets, ruimte voor iets…

(Ivoren wachters II) Gelaten telde ik de jaren die ongetwijfeld zouden volgen op de kwarteeuw van nagenoeg stilstand slechts ambitie-loos in bitterheid 't Tij keerde, lach verscheen opnieuw bitterheid resoneerde in een schaterlach die tot op de dag van vandaag in de toekomst zal klateren…

Als je zoveel om iemand gaf dat je alles wat je had je huis en je hele boel daarvoor zou willen geven dan werd je alleen maar veracht. Toch is het een gevoel dat inslaat als een flits een brand vlamt door je heen en er is geen rivier geen water in de wereld dat zulke vlammen blust. Houd me dicht tegen je aan als een band om je arm als…

zij hebben de ogen afgewend spelen in de wereld van blauw licht zelden zien zij een gezicht als zij kijken dan ontwijken ze de blik een reflex die rust moet geven na een jeugdig leven van alert moeten zijn in totale uitdaging zijn zij ten onder gegaan alles was gericht op status en een goede baan zelf zijn zij kind gebleven…

In het bleke ochtendgloren Stapelt Dora nachtclubstoelen, Want dat doet ze van tevoren Omdat ze de vloer moet spoelen. Zo maar schrobben is zo zonde; Even doet ze snel de ronde Om vooral de driekwart peuken Voor het knechie in de keuken En de bandjes van sigaren Voor haar nichie te bewaren; En vergetene corsasies Zet ze thuis…

Lee Towers zou ons dak van riet voorzien…….. Een misverstand, gewoon verkeerd begrepen: Litouwers kennen de rietdekkersknepen, En klaarden die klus in een dag of tien. Lee Towers of Litouwers, elk hun vak, Je wilt ook niet Lee Towers op je dak.…

we spreken over de oude bus uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum…

o vlindertje, o vlinder lief mag ik je vleugels even lenen o vlindertje mijn hartendief want al haar liefde is verdwenen ik wil vliegen en dan zweven hoger dan het diepste blauw misschien kom ik dan liefde tegen en dan roep ik, ik hou van jou!…

Het hart bonsde alsof het Levens redden moest Terwijl de longen lucht opzogen Als een op hol geslagen paard. En terwijl de lever zich boog Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond Zat geniepig de schimmel zich tussen De tenen te ontwikkelen. Nagels klapten dubbel Tanden knarsten Haren braken En de oren besloten steeds iets…

Liefde laat zich niet door rede temmen net als bloed dat kruipt en gaat Je moet zus en je moet zo niemand voelt toch waar je staat Gevoel versus wijsheid toch maar je handelen naar je hart. treft jezelf straks geen zelfverwijt en kom uiteindelijk dan nog het minst geschonden, uit de strijd…

Dagen, vlieden, maanden, vliegen hoe harder 't waait hoe sneller we aan 't eind van 't jaar zijn... Dagen vlieden het zal geschieden.…

De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van al zijn groen dat was beter voor de boom, want hij zou 't ' beter gaan doen'. En zo staat daar, een kale boom een grote trotse kale stam, met hier en daar wat zijtakken maar voor de rest wat bloot en klam. De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van zijn groen, maar als je 't…

Hip-hop, hulphond. Over een hekje naar de grond. Die extra paar ogen van zijn baas. Die zelf niets anders ziet dan een zwarte waas. Hip-hop, helpers weg. Voert hij zijn baas langs de heg. Geen noodzaak voor een extra hand voert de hulphond zijn baas strak langs de stoeprand. Hip-hop, hulphond. Luistert maar naar één mond. Van…

Een stille droom in duistere nacht Waarin geen licht wil schijnen Geen maan die vriendelijk lacht De kleinste sterren zelfs verdwijnen En biddend wachten op de morgen Een verre kim gehuld in gloed Een dag vol zon en vrij van zorgen Waarin stille droom zijn doel ontmoet. Pas als de avond de kim niet duister kleurt De nacht weer straalt met…

wanneer bloesems ontspringen voel ik drang om te zingen want de lente ontwaakt zonovergoten dagen je hoort mij niet klagen want met de zomer op reis bladeren overal tapijten in vele kleuren want de herfst is gekomen sneeuwvlokjes op de grond want de winter in zicht en de cirkel is … rond!…