Alle inzendingen, jaar 2017, week 27

er is geen probleem wel een verkreukeld pak dat afsteekt tegen de vlakte die de afwezigheid van bergen markeert wat moet er nog gebeuren – het leegscheppen van de middag het bereiden van de maaltijd planten van bospercelen goedenacht wensen gaan slapen in verborgen ruimten ontwaken uit gewetenloos weten…

Ergens voor de eeuwigheid wil het leven niet voor de momenten wijken. Bevindt zich een man op een zuil die zich alleen door God in zijn hart laat kijken. Hij is die man van het nu, maar ook van een devoot verleden. Zijn hart vindt pas rust als er voor de eeuwigheid kan worden gebeden. Zijn lot is dat van de wereld op de klassiek gebeeldhouwde…

het schip dat wij voeren jachtte door bekende wateren of dobberde door nieuwe groeiend naar volwassenheid met en voor mensen reizigers van het ruime sop werd het langzaam maar zeker van lonkende haven tot thuis daar afmerend en ankerend ons met en aan elkaar lavend konden wij laden en sterken alvorens de tocht te vervolgen als dan…

onstelpbaar huilde je je wangen nat de longen uit je lijf oeverloos schreeuwde je je naar het einde van de pijn de korte mouwen van je T-shirt legden je bont en blauwe armen bloot ik gaf je een strohalm voor het bloeden een zakdoekje van papier daar was de arts die onderzoekend naar jou keek…

Het sprookje Het toneel De doeken Van ons koningshuis Ons moreel De onzichtbare hand In ons land Kritische beschouwers Toehoorders Intellectuelen Vallen Daar waar de koning praat over ons allen Dat wat ons bindt Koningsgezind Zijn of niet De koning De onzichtbare Macht Die zwijgzaam Zijn volk toelacht Ik sta bovenaan Ik groet u…

Kind van de muze zijn samen verbonden aan een heimelijke lijn kort of lang zijn wij soms in gesprek en niemand die iets hoort of iets merkt. Zonder een teken en midden mijn werk maar niet als ik mij aan mijn schrijftafel zet als de lust mij bekruipt van te schrijven kan ik meestal niet van haar krijgen. Soms uren of dagen op ze wachten…

ze reiken en kijken vragend omhoog de wilde bloemen in mijn wei hun muziek die altijd gelijk loopt met de zon verstomt in het gras nadert langzaam een massaal gebrom chitine knispert in duizenden doorzichtige vleugels op poten zij vliegen op tot grote hoogte in hun paringsdrang meeuwen zeilen door de lucht met de mier als…

Daar waar het een oase is van rust, Wat dus voor altijd zo zou moeten blijven, Is het straks mogelijk je in te schrijven Voor kwaliteitslocaties voor de kust. Wél voor de happy few, gezien de prijs: In Zeeland komt het Patserparadijs.…

Waarom kijkt de mens zo gretig naar zijn beeld? De dieren lijken te weten wat ze willen Ze hebben geen honger naar eigendunk te stillen De mens zucht naar kennis en wil zijn ego gestreeld Maar de man uit Königsberg zegt We kunnen niet precies weten Slechts dat wat we met onze subjectieve waarneming meten We hebben de lat te hoog gelegd Een ander…

Overal treurt de tortel... Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken. Sprinkhanen, ratten, wespen…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken? De kompaskwal heeft haar streken De oorkwal geeft een teken Een haarkwal wil mij zoenen en schiet met…

Een hete zomeravond, de meeuwen vielen van het dak, ik zou de tuin nog gieten maar daaraan had ik lak toen schonk ik menig wodka in, ik zoop me buiten zinnen mijn oude vader zei het nog; van drank kan je niet winnen Toch ging ik aan het slempen, ik zoop als een natte dweil en toen ik toch de bodem raakte ging ik snel onder zeil Diep slapen…

ineengedoken en weer maakt zij zich gereed om als herinnering te leven ontvormd door het onzichtbare van het hart en een schrijnende leegte gebruikt als gemis van ontklede ogen en sidderkrijt over klare huid ze weet, haar geur is vreemd en haar lijf slechts bruikbaar in donkere oksels en als voedsel voor de nacht enkel…

Hermes trekt onzichtbaar en lichtvoetig door de nacht razendsnel haalt hij iemands ziel niemand zag hem komen een schaduw valt over de ochtend…

Van onverschrokkenheid geef ik geen blijk, Als ik het bij de sprints zit te besterven. Eén valpartij en alles ligt in scherven, Vaak vallen ze met velen tegelijk. Dus ogen dicht - het zweet staat in mijn hand, En wie er won lees ik wel in de krant.…

mijn zomer anders, mooier mens veel meer mens lichaam vol leven zingend hart als een vogel gevoed door licht alles zien alles horen zuiver als de poel met spiegelwolken wiegende rietstengels bestendig in de storm anders veel meer mens gunnende fraaiheid onschatbare tijd…

Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster dag en nacht. Boezem, bloesem, bloemenrust. In een rooskleur die eeuwig wacht. Verwelk niet voor de morgen, die een nieuwe levenskracht in zich heeft geborgen. Die een paar lippen naderbij brengt tot een opwekking waar ontwaking wenkt. Die zoeken en zoenen. Die rozen ontgroenen. Die leven…

het fladderen door het leven lijkt voor jou voorbij nog kunnen je vleugels alles geven is honing heel dichtbij maar hun kleuren bleken breken in de zomerzon de tippen zijn gespleten een koude nacht zal jou ongemerkt doen overgaan je vleugels nog gevouwen je lijf blijft stilletjes staan wiegend op de ochtendwind die in jou zijn…

“Voer je als Tweede Kamerlid het woord, Dan dien je je fatsoenlijk aan te kleden. Decolletés? Die worden liefst vermeden, En ‘geen colbert’ is niet zoals het hoort.” Voor mijn part laat je alle knoopjes open, Zolang je maar de mouwen op wil stropen.…

Koel en berekend Afstandelijk Gruwelijk Niets betekend Dat was mijn eigenbeeld Nu niet meer Het slechte maakt geen terugkeer Door jou boven mijn kwade ik uitgetild Loutering bestaat Een weg die tot een doel leidt Jouw fenomenale talent begeleidt de tocht naar oneindige maat van schitterende verwondering die innerlijk vernieuwt die artistiek…

Het land hoeft niet meer bewerkt worden door boeren En voedselgebrek daar zitten we straks niet mee We verbouwen eten op schuimrubber in zee En hoeven dan niet langer meer ouwehoeren Het land wordt straks allemaal één nieuwe natuur En vissen uit de oceaan worden verrekte duur.…

het was precies zo’n dag als vandaag wolkenhemel met af en toe wat zon ik weet nog goed dat het toen zomaar begon dat vreemde opwindende gevoel in buik en maag ze stapte voor mij uit de tram slank en rank, plotseling in een zonnestraal gehuld lange blonde haren, borsten goed gevuld haar verschijning maakte mijn rug wat klam het tikkende…

schud je de haast uit je hoofd vergiet je blauwgroene tranen vind je de angel van de pijn sta je in vuur en vlam verpak je de glans van de parel stroom je samen met de stilte raak je onderweg alles kwijt…

O, Heer, wil ons Uw zegen geven Blijf met Uw liefde ons nabij Maak ons van schulden vrij Dat wij tot Uw eer mogen leven. Blijf ons altijd heel dicht nabij Want zonder U kunnen we niet Zowel in vreugde als in verdriet Blijf dan ook steeds aan onze zij. O, Heer vervul ons met Uw kracht En geef ons Uw vrede in ons hart Wil ons bewaren voor…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

er is altijd dat vage voor een mens alleen bijna niet te dragen gevoel dat alles onecht is ik zie maar kan er nooit bij komen de horizon is vaak een obstakel voor mijn dromen filosofeer over de diepte van bestaan daal dan af in een steeds nauwer wordende spiraal waar angst de sfeer bepaalt in een totaal verloren zijn door existentiële…

Linguïsten hebben zich het hoofd gebroken Over de vraag hoe oertaal is ontstaan Door vergelijking van het spraakorgaan Bij mens en mensaap heeft men licht onstoken: De eerste mensen zeiden “burp” en “grump” Nee “grumpf” en “grunt” – nou ja, het lijkt op “trump”…

ik weet 't, het lijkt zonderling zo alleen door bos en hei te gaan maar vergeet niet één ding hier kun je bevrijd gaan en staan of verwaaien met ruisend blad hier vinden hersenhelften elkaar strijkt licht elke schaduw glad reiken zintuigen tot de evenaar op 'n pad dat nergens naar gaat tel ik gaandeweg mijn bomen die zijn zich van geen…

ergens tussen mijn oren zweven nog verlangende dromen ligt er nog een heel mooi leven mijn verlangens niet bevroren ik zoek een gulden middenweg om de juiste droom te vangen met durf en wat wilskracht het zal van mezelf afhangen vrijheid in doen en laten dat is waar ik nu voor vecht mijn hart bloeit terug open en dat voelt echt niet slecht…

Als de wind door je haren gaat En de temperatuur is gezakt Je jezelf eindelijk hebt herpakt Weer verfrist in het leven staat Belust aan het schrijven slaat Je kladpapier niet langer plakt Als de wind door je haren gaat De muze in fluistertaal praat Laat weten dat ze naar je snakt Atmosfeer zoete broodjes bakt De hitte het laagland verlaat…