Alle inzendingen, jaar 2017, week 29

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

Een pad was van het pad en zat bij de ingang van de lift, terwijl ik dacht dat hij door kinderen lek geprikt was. Ik zag in gedachten alleen nog zijn karkas en ogen vol chloor. Pas later, toen ik in de nacht naar buiten ging, zag ik de pad voor de deur staan, wachtend op een gast als ik. Als een elegante lakei opende ik de deur voor…

het voelt als prikkeldraad en haalt me open jouw goede raad scherpt punten aan waarover ik zal lopen jij bent niet het fluwelig type dat mijn weerbarstigheid zal strelen deelt gewoon kordaat de lakens uit zonder te bevelen het lijkt een compromis maar contracten zijn er tot op heden niet diepte is genivelleerd de hoogte hebben…

De vrouw die bij de sjeik zelf autorijdt En er geminirokt op straat durft lopen Met van haar blouse één piepklein knoopje open, Is daar een hoer, een ordinaire meid. Wél heeft de sjeik – vrouwvriendelijk – een troef: “Mijn harem heeft voor haar een eigen poef.”…

In één kamer van mijn hart zit een slot op de deur, alleen de hemel kent haar smart heeft de sleutel van de kamer van het hart en verder geen: daar zit al het verdriet verborgen en de pijn Soms zou ik dat met jou, met haar, met hem, willen delen, en of ik het meen: niet alleen de kamer van pijn maar ook de kamer van stilte vreugde en zonneschijn…

Een blauwe lucht Een witte wolk Stralende zonneschijn Een zachte bries En kleine kabbeling Over ’t vlakke meer Nevelig bos Aan verre horizon Wuivende halmen Van goudgeel graan De levensbron Van vredig bestaan.…

Haar lichaam glanst in het maanlicht doorzichtig dromen vervult zijn hart steeds weer komen haar stralen door weerkaats van onvoorwaardelijkheid Durft hij het haar niet te vragen of is haar liefde niet te verduren de spiegel van haar hart of het zijne gebronsd draait zij zich peinzend om *bij een brons van Paulette Snijders…

Zeg mij waar ik moet gaan,waar Gij zult staan is die weg nog veraf ligt hij hoog of bergaf?…

In de nacht hoort Gij mijn hees hulpgeroep. Ik hoor de voetstappen van de nachtwaker die wacht op de hinde en de dage raad. Ik ben als een bange bosduif voor de vroege vogelvangers. Ik ben ontkomen uit hun greep. Gij Heer hebt mijn oog gered van tranen.…

De dag dat alles anders werd, waarop de waarheid 't daglicht zag, waarop wat eerst verborgen was, heel openlijk voor 't grijpen lag. De dag dat alles anders werd, waarop de dromen zijn vergaan, waarop de eenheid die er was heel plots de mist is ingegaan. Die dag dat alles anders werd, toen is er ook iets nieuws ontstaan: de vrijheid die…

Ik proef de volle zomervruchten zie de blauwe zinderende luchten de zon is op zijn hoogste punt dat ons allen het licht nu gunt van donkerte lijkt nu niets te duchten Het is de keizerlijke maand die voor ons de hemel baant de stralen vallen in de warme aarde die de oude krachten steeds bewaarde zij houden zo ons leven gaand Ik voel de…

Trots ben ik op de pauw. En de pauw is trots op mij. Men kent het beest aan zijn mooie veren. In alle variaties blauw heeft deze veel in huis; naast het ook zo gevarieerde groen met zwarte stippen, waarin hij zo feestelijk welbewust gaarne over de dierenweide al zijn charme wenst te manifesteren. Met zijn wijd uitstaande vederbos.…

Nou ís er vrouwenvoetbal op tv, Moet Inge weer poëtisch protesteren. Sportiever is het er dan bij de heren, Gelukkig doen de speelsters aan fair play. Soldaten van Oranje, ware krijgers, Leeuwinnen die de strijd aangaan als tijgers.…

en hier blijf ik in gedachten voor me uit staren waar de pieken van fonteinen vrolijk opspringen en als kristalheldere glaspijpen in een grote boog verdrietige druppels weer naar beneden vallen wat ik graag zou willen weten lijkt het jou ook niet fijn om als zo'n piek van een fontein te mogen zijn steeds weer op te…

mag ik zacht met jouw hand langs ons bestaan gaan in verbinden bloemen kleuren samen de mêlee van geuren keuren in hun heerlijke diversiteit met onze ogen wolken schouwen luchtkastelen bouwen in het speelse wit tegen oneindig blauw daar waar onze handen raken stroomt fysieke energie die onze liefde eindeloos op zal laden…

De man die mensen aan het huilen bracht, Met woorden waarvoor men hem maar blijft roemen, Was bij het oog, het bos, de zonnebloemen Absent, al had ik hem daar wel verwacht. Of was het toch een rituele dans, Want waar, in hemelsnaam, was Timmermans?…

Een blauwe vogel vliegt niet meer. Het ontbeert daarvoor de kracht telkens weer. Van tijd tot tijd heft het op zijn vleugels om op te stijgen naar de blauwe lucht. De aanzet daartoe verlaat soms de beugels, maar verliest al spoedig zijn verlangen voor een vlucht. Een kwijnend verlangen plaagt het telkens weer, als het kijkt naar de lucht…

Sigaren zijn als herfstbladeren, die eens zullen verteren. Ze zullen opgaan in rook. Ze zullen veranderen in as. Het aandachtig roken van sigaren, is genieten van het leven. Niets, nee niets, zal meer worden, zoals het leven vroeger was. Koffie brengt nieuwe moed. Sigaren troosten, mensen die genieters zijn. Mensen van vandaag. Mensen…

Een groot onschuldig bed leeg, alleen gelaten, maar vol warmte nog van innigheid, intimiteit, diffuus het zonlicht door gouden gloed van gordijnen. Een zachte bries waait over het matras, een handdoek laten liggen de vloer glimt tegemoet de dekens van een zachte fleece, schalen glanzend lijken na te galmen het eenzaam landschap dat…

wat mooi toch is de liefde die vurige uit omhelzing met een mooi en lief kind nieuwe toekomst baren kan pril en sierlijk is het dit kleine mirakel als het leven zelf gloort het ons geluk warmte en genegenheid die ook haar omarmen verspreidt zo zich in stilte prachtig klein en compleet gelijk ontwakende natuur dauw druppelt op grasstengels…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik iedere naam met liefde noemen krijgt ons leven weer ‘n warme schijn hoe dankbaar moeten wij onze Tuinman zijn als de lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan…

een maskerade door mijn felgekleurde bril oogt werelds beter…

De zee verandert eeuwig, zonder te veranderen. Golven rollen af en aan. Wolken drijven spontaan, gedreven door de wind. En wij mensen? Kunnen wij stromen zoals water stroomt? Ons bloed. Kunnen wij leven van de vrije wind? Onze adem. Is het mogelijk om ons verzet te staken? Is het mogelijk om eens niet ons best te doen? Kunnen wij onze…

ik heb de wind niet eens gevoeld maar de strakke aanblik die jij biedt is magistraal het dreigend wolkendek verschiet waar jouw profiel oprijst tegen het felle licht van de brekende bui zoals cheops torent in piramide met magische ruimten zijn wachters wereld zien verstil jij in mystiek omdat jouw stilte praat met de verste planeten…

Het WK Vrouwenvoetbal, Sportjournaal Het NK Atletiek, het Grand Slam Tennis De Tour de France (steeds met verbale stennis) Het WK Waterpolo, abnormaal! Ik voel me door die sport van binnen hol Wel vreemd, want ik heb er de buik van vol!…

Studentensteden bruisen veelal van het leven. Studenten zoeken een onderdak dat voor hen doorgaans niet direct bestaat. Op kamers gaan is voor hen een opstapje naar het volwassen leven. Is het zich overgeven aan een universele kennisbron; terwijl er ook nog zoiets als een sociaal leven met alcohol bestaat. Studentenwijsheid vormt zich bij…

Me geruime tijd afgesloten van de buitenwereld Open en sluit mijn olijfgroene kijkers met Jou in beeld. Moeizaam wel liefdevol verworven, de Grote Liefde Paden elkaar gekruist, fighting spririt zegevierde. Gisteren nog uren bij je gewaakt als een erg trouwe hond Stiekem fluister ik je toe: kleine flodderkont. Dag zonder je is dag onbeleefd…

Geen rimpel in het water Ik staarde naar de zon In dit heden werd het later Ik wist waar het begon De ogen van deze stad Filterde mij met een doel Je toekomst is een pad Dat je leidt uit dit gevoel…

Ik zie uit naar morgen Ook al is het vandaag In de komende dag Ligt een geheim verborgen Die mij ook thans Zozeer toekomen mag Zeker, ik heb weet Van het huidige moment Natuurlijk ligt ook alles in het nu Gelijk gister en het verder verleed Het is ook niet zo Dat ik ben ontwend Doch hij of zij die mij Werkelijk kent, Wil het…