Alle inzendingen, jaar 2017, week 30

mijn penseel danst zwierig op kleurige muziek krult lieve streken op het linnen in de format van een melodie laat licht en donkere partijen niet met elkaar strijden maar middelt met oplichtend perspectief verlopend in diep vergezicht ik voel hoe magie mijn handen overneemt zie ze bewegen in spiritueel leven een mystieke stilte…

ik beantwoordde de gestelde vragen maar dacht reeds aan iets anders zag de toekomst gans veranderd moest nu maar de gevolgen dragen beslissingen nemen onder invloed dat is solliciteren om problemen ik ben de boeman van mijn ondernemen en de naweeën smaken bitterzoet ik heb gebeden en tot God gepraat voelde me geen minuut op mijn gemak…

geronk van motoren ontsieren de stilte verjagen de vogels van hun territorium verbroken tederheid de nacht is een boze droom dat zonder schroom de aura binnen wil dringen een grommende hond ik zing met de vogels vanuit het tranendal tot de morgenstond met het licht op mijn gezicht en de zoete adem van het gedicht voel ik de warme wind…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

De zon schijnt de lucht is blauw ondanks de enkele wolken, denk ik alleen aan jou. Een frisse wind door mijn haar, neemt mijn gedachten mee naar waar? waar... geen wolken hoeven te zijn enkel jij ik zonneschijn…

geen herinnering zal louter euforisch zijn want er hangt altijd wel ergens een flard van een wolk sluimerend in één of andere hoek van het hemels plafond we kunnen het verbloemen doch tegen beter weten in heeft hetgeen je beweert tóch iets van twijfel…

De behoefte aan licht is zo intens groot Het donker lijkt de vlam van hoop te smoren stop, een fluistering wervelt door de wereld bevrijding is mogelijk voor wie maar horen wil de ogen van het kind kijken de mensen aan tot diep in hun hart Alles is Liefde…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

Het orkest speelt a-mineur en ik heb een pesthumeur!…

Er woont een wolf in het Witte Huis voor hem is echt iedereen gespuis hij leeft van de haat verspreidt zo het kwaad zelfs in schaapskleren is hij niet pluis…

Mij ontbreekt niets, de Heer is mijn Herder. Hij laat mij liggen in grazige weiden. Langs rustige rivieren trek ik verder; In Zijn recht spoor laat ik mij leiden. Al ga ik in een dal van diepe duisternis ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad, maar ik mag zitten aan een koninklijke dis dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt. Ik…

Het kwade met een oog loenst over de akker waar de galgen staan; waar de wind stormend raast en het leven geen reden meer heeft voor een vruchtbaar bestaan. De dood zich kan gronden uit tandeloze monden. Kraaien de boodschappers zijn van de zwarte pest. Die Magere Heyn stuurt op zijn laatste ronde en de mens doet terugkeren tot aardse…

(voor Clinton Young) In Texas zijn ze nog steeds de weg flink kwijt en denken ze zonder pardon en goede rechtsgang een vermeende moordenaar koelbloedig te kunnen lynchen. Alles wijst erop dat Clinton niet de moordenaar was, maar zijn valse maten met valse verklaringen. In dé staat van de outlaws en rechtvaardige ranchers gaat het binnenkort…

Weergaloos klinkt de echo van liefdesvriendschap wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht illustere wolken bevloeien intimiteit met regen en in het eenvoudige van de ochtend aan tafel met oma…

Ogen gesloten contactloos in de stilte in tijdloos kledij blijkt de verbinding constant tot eindeloos beademd.…

ik veegde langs blauw maar het wit wilde niet wijken zocht hogerop waar beweging alleen al tot grote strepen verijsde al ben ik god mijn hand kan niet scheppen in een aards beseffen pas in het zijn kan ik ervaren hoe het is om het goddelijke voor tijdelijk te evenaren…

Ik denk dat ik voor suikerziekte koos Als ik een ziekte uit zou mogen kiezen. Ik word al panisch als ik denk aan dialyse, Een nachtmerrie is schurft of netelroos. En dit heeft diabetes voor op griep: Het gaat van hypo- naar hyperdepiep!…

mensen elkaar zo aanstarend zeg even gedag zo mooi als jouw gezicht wordt met een stralende lach zwaai naar de eventuele buurtgenoten wonend aan de overkant een paar hartelijke woordjes klinkt al charmant buitenzittend complimenteer de voorbijganger met het beeldschone uiterlijk van zijn/haar hond zeg nu zelf leuk…

Verdraaid zeg, een sonnet, hoe schrijf ik dat? Leer mij nu toch eens hoe ik moet beginnen. Wat moest ik daarvoor ook alweer verzinnen? 'k Dacht dat het iets met rijm te maken had. Ik moet me toch eens dringend gaan bezinnen - er zaten toch ook jamben in vervat? Ik vrees dat ik al heel erg veel vergat, en dat ik weer van vooraf moet beginnen…

als de wind de deur beweegt denk dan niet ze komt er aan want alles wat verdwenen is kan niet langer meer bestaan het is een harde les wellicht maar het past in dit gedicht…

ik heb je gevonden maar had eigenlijk geen besef… je was al die tijd in en rond mij maar… na de roes volgt ontnuchtering onzichtbaar voor ogen van anderen voel ik perfect aan dat dwangmatig denken, en extreem houden van dagdagelijkse dingen of mensen, wel best eens gevaarlijk zou kunnen zijn want obsessies bepalen... begeren het…

De liefde van onze Heer is zeer groot Zijn oneindige trouw is niet te meten Hij zal Zijn schepselen nooit vergeten God de Heer, onze redder uit de nood. Zijn goedheid is hoger dan alle bergen En dieper dan de aller diepste zee Hij kent ons en gaat met ons mee Voor Hem hoeven we niets te verbergen. Gods liefde is een kostbaar gegeven Hij…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

Kortgeleden Streelde ik jouw borsten nog en nu leven zij in mijn gedachten Oók toen, lag jouw lijf tegen dat van mij vrouw, wat was ik blij dat ik jou toen intens mocht be- minnen 'k Hoop en ver- trouw erop dat die tijd terugkeert en zich niet gaat vastvriezen in de warmte van onz' liefde...…

Ik teken een horizon in het tekenboek van liefde er ligt een lichaam te zonnen een zomer straalt over zijn schouders een zon tovert een lach op zijn gezicht wolken kietelen hem met schaduw ik kan zien dat hij van me houdt hij tekent een boom naast mijn illusie om de dromen in stilte te bewaren nu de zon lager zinkt en de maan een lach…

nee, vandaag doen we niets meer geen ingewikkelde vragen voor ons ligt een leegte naamloos ver weg het land onbepaald de zee morgen is tijdloos als gisteren terloops een gedachte waard liggend op amorfe stranden zijn zon te aanbidden…

Hoog boven de piste, spots op hem gericht, aangegaapt door velen, dansend, vederlicht. Lullig mager koordje, rafels hier en daar, knerpende geluiden, klinkt een beetje raar. Bijna halverwege, ademloos publiek, tijd nu voor de salto, het ‘moment critique’... Zwevend door de ruimte, touwtje niet meer daar. Onverwacht bezweken. Act…

In gedachte met jouw uitstraling zie ik voor de spiegel mijn gezicht bevangen door een verlegen gevoel confronteer je mij met jouw intense blik. Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…

zij schreeuwen loze kreten die verwaaien nooit begrepen woorden die ooit zin gaven aan leven ik ben begonnen met luisteren in de stilte van niet weten daarna fluisteren om de vaste cirkel rustig te doorbreken inspreken was de trigger zonder echt te preken met het bespelen van emoties kregen wij oneliners op zicht voor…

Al kennen we nog lang niet alle namen, We delen gretig mee in hun geluk, ’t Zijn dappere leeuwinnen, stuk voor stuk, Graag vieren we een voetbalfeestje samen! Van technische kritiek wil ik niets weten, En aan m’n vrouw vraag ik wel hoe ze heten.…