Alle inzendingen, jaar 2017, week 30

Surrealistische dromen hebben de nacht in hun macht. Zij lijken een uitleg te geven waarmee de realiteit niet lijkt te kunnen leven. Zij geven aan de psyche een magische kracht. Soms verklaren zij een noodzakelijkheid van het leven dat aan zijn eigen angsten lijdt; zich te ontdoen van een eigen strijd met de tijd. Een tijd waarin…

Ik hou van metrum, rijm en harmonie Sonnet, retour, octaaf of een kwatrijn Ik voer ze linea recta aan mijn brein Maar geef me nooit verbloemde poëzie Ik word niet goed van vage woordenprak En kwak die onzin in de vuilnisbak.…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek het dak van riet dat je huis bedekte Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht de bloemen die je steeds weer ontdekte je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel…

't Ging over mijn kaak, een knarsen, kauwen, kijken, we keken elkaar diep aan over correcties van een kaakchirurg, licht dat weg uit oog, staar, over een neuroloog 't ging over musea, leuke dingen, maar ook bloedpropje, tia, medicijnen, rolstoel waarvoor je wilt gespaard, over een kuur ging het, voor't reinigen verbaasd hoe we in 10 minuten…

natuurlijk kan je afwezig zijn zonder lijfelijk afwezig te zijn zodat er in een menigte dikwijls veel meer mensen afwezig zijn dan zij die werkelijk aanwezig zijn zo ken ik iemand die volgens zijn zeggen nooit ergens echt aanwezig is geweest…

Trouw kun je niet meten, enkel ervaren. Dat is de schoonheid ervan!…

Mogen wij het recht van leven en dood Tot ons eigen maken Of moeten wij het leven Tot het einde toe bewaken Is er een toeval of niet Is het leven aan ons Het recht op dood Willen Een zelfgekozen einde Haalt het strijdbare uit de maatschappij daarin zijn we niet vrij Kan onze Moderne samenleving de beschikking Over ons eigen leven geven…

kan het zijn dat jij gesloten bent een oester die zich alleen thuis voelt in ondiep water van oceanen dat je weinig stof doet opwaaien ik je kan openen al weet ik niet hoe dat het jou niet uitmaakt op welke bodem je leeft hard of zacht kan je dat zijn?…

Het lichaam, goed onderhouden is op de catwalk afgestemd Ze moet zich aan eetregels houden Dat is ze van huis uit gewend Getraind om in de hoogste kringen te infiltreren en te dingen naar de hoofdvogel in geld en goed Zich stapsgewijs omhoog te wringen Op haar rug als het even moet De hoofdprijs is binnen Het sprookje kan beginnen De…

Ineens was ze daar weer, haar lange paardestaart sloeg heen en weer, haar vurige ogen hadden maar één doel voor ogen en na een knappe demarrage knalde Lieke Martens de bal weergaloos snel binnen de doelbogen.…

ik wiste de mist boven water en weide opende hemel voor de komst van de zon liep door kou van de nacht in afnemende schemer zacht wekte licht en riep op tot geritsel en fluister in eerste tonen zongen al vogels donker uit bomen een zomerse dag zo eentje die de schepper graag zag…

De afstamming van “worstelen” lijkt boeiend Men denkt aan “wrikken”,"wriessen",“wrau” of “wrist” Aan “wroeten” zelfs, al wordt dát weer betwist En daardoor leest zo’n uitleg erg vermoeiend Nou ja, ik weet nu wél dat bij dit woord Etymologisch ook geworstel hoort…

Ik loop naar buiten, de nacht is maanziek, er groeit wit grint in het gras, de planten in de tuin dragen grijsgroen livrei Ik waan me in de steentijd, hak woorden uit, bik zinnen los, letter voor letter bevrijd ik gedichten, neem de tijd…

Ik droomde en droomde en droomde totdat ik een dag zonder droom leven kon…

Gestaag spint het web gedreven in verlangen naar de honger van het leven het wachten valt haar zwaar Bedrogen in verwachting bespot, beschimpt, veracht geknecht door een groot ego dat had ze niet verwacht Gestaag spint het web draden naar het mogen zijn ontdaan van haar vertrouwen de zorg is schone schijn Op eigen kracht hervatten…

Dank de Heer, want Hij is goed Zijn liefde blijft altijd bestaan Hij laat ons nooit alleen gaan De Heer die grote wonderen doet. Dank de allerhoogste God Hij maakte de zon en de maan Zijn liefd4e blijft altijd bestaan Hij blijft bewogen met ons lot. Op Hem mogen we vertrouwen Hij wil ons Zijn liefde geven En blijft ons nabij in dit…

Ik zoek en zoek en zou willen weten Hoe ‘t met ons leven zal zijn na de dood vele boeken zijn daar over geschreven toch blijft het mysterie altijd even groot Ik zoek en zoek en zou willen weten waar ik mijn geliefden terug zal zien in een oneindigheid die niet is te meten en valt die menigte dan nog t’ overzien?. Ik zoek en zoek en zou…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

Die Dylan krijgt van mij een dikke tien: Een kampioen, een sprinter van jewelste. In theorie en op papier de snelste, Maar wou ons dat nog even laten zien. Hij kiest en wint - een geniaal idee De sprint der sprints op de Champs Élysées.…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

Hier is het gebied waar als verstrooid de enkelingen versneld worden afgedraaid. De massa neemt vorm aan. De tijd grootte. De slag de spierkracht van beurs en handelswaar. Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir, de juiste lichtval en een broodje vlees. Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken van de vrees, hoort men het…

Geen wegen waar mijn voeten gaan De aarde draagt slechts slijk Dromend ga ik langs eigen baan En ergens ligt een grote stad Ik nader reeds de buitenwijk Waar geen verkeer zich horen laat Bereikbaar over ’t smalle pad De echo geeft haar klanken weer Tussen satijn en goudbrokaat Kaats vanuit ivoren poorten neer Door straten met duizend…

Het is vroeg, miezerig en kil de wereld nog stil zit ’n merel op de reling van mijn balkon uit te rusten van haar ochtendlied wat me blij verheugt door de last van regenwater richt traag het gras zich op de sprei van madeliefjes in het gazon buigen droef hun natte hoofdjes ach, ik glimlach want na regen komt toch weer zonneschijn…

De lente past goed bij een schildersdoek: de pen is hier als nep, een vage maskerade, want de natuur weerspiegelt het werk van Monet met zijn orgie van oer- en elfentinten. Je snuift de geuren op van zijn platteland die wentelen als melodieën die zich mengen. Schep een schilderij. Aarzel niet. Wees kloek! Charmeert me toch de metamorfose…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

voor alle vogelaars als een voedende moeder een merel bijvoorbeeld niet terugkeert op haar nest met jongen is dat een ramp verstoken van voedsel sterven haar kuikens een langzame hongerdood maar daar staat niemand ooit bij stil…

Bepaalde woorden laten mij gevoelens opnieuw beleven het is als een aanraking mijn huid registreert mijn ogen staren in de ruimte zien de schoonheid van het ochtendgloren mijn adem gaat sneller het zijn momenten in dit leven die vastliggen als foto's op reis jij bent er bij betrokken mijn reisleidster op mijn levenspad geef…

Het burlen van edelherten, is een gevaarlijk spektakel. Herten burlen in september. Trump burrelt het hele jaar. Het brallen van de grote Trump, klinkt machtig machteloos. Jij hebt geen kans Donald. De dwerg Macron is je de baas. Pas toch op, kijk toch uit! Die Macron is geen Napoleon, maar een charmante burrelaar. Hij streelt jouw…

Na de regen is de vochtige lucht in de oude havenstad blijven hangen het is nog warm, de dromen zijn nat maar droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever…