Alle inzendingen, jaar 2017, week 36

Ze weet zich eigenlijk geen raad Vanwaar dit transformeren? Voorbij is het floreren Ze is als een spin zo kwaad Het is de neergang die ze haat Een God die futloos gadeslaat Ze weet zich eigenlijk geen raad Ze is hem kwijt haar rode draad Haar zelfbeeld demonteren Niet langer meer creeëren Is dat wat haar te wachten staat? Ze…

Dank U Heer, voor het eten ons gegeven Want daar kunnen we niet zonder leven Dat hebben we nodig, iedere dag weer En U wilt het ons geven, keer op keer. Dank U, dat U zo voor ons wilt zorgen Steeds weer, ja iedere nieuwe morgen We mogen het een grote zegen noemen Waarvoor wij U graag willen roemen. Wij bidden U voor hen die honger lijden…

je schrijft me in 140 tekens waarmee je me op een dwaalspoor zet wat waar is is tegelijk eenvoudig niet waar in 140 grijze karakters twitter je ons naar het einde ongehavend vallen ze door het open raam je zegt niet zoveel qua limiet…

De wolken tekenen luchtkastelen en vinden ook de elfen uit. Ze willen met ons dromen delen en maken nieuwe sprookjes buit. Ze schilderen dieren en zelfs bomen, proberen lichte tinten graag; ze jagen voort of durven schromen en vatten ieder bij zijn kraag. Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer…

Wie op zo ‘n joekel van een veerboot stapt En dan de Finse Golf gaat oversteken, Hoopt vurig dat de boegklep niet zal breken, Dat er geen bout of moer of wat ook knapt. Na drie uur varen we Helsinki binnen, Gelukkig zal ik nooit een ‘hoofdprijs’ winnen.…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

Wiegend aan de rol, gedrukt in zachte laagjes, fragiele vlinders.…

Eindelijk is er een accepteren dat ik alleen maar toch ook saam in gedachten, door het raam ben bij elkaar, met iedereen hoewel niet echt, maar wat is echt fysiek contact, of in het zaad, nog ongezien en ongelaten veel méér contact daar, alles is ineen daar uiterst fijn structuur aanwezig, is er bezig, op te bouwen te ontvouwen…

Hun dolle geestdrift is weer niet te stuiten, ze gaan er nog eens stevig tegenaan. De ballenvreugde raast als een orkaan in 't streven van die pezige kornuiten. De toezichthouder holt erachteraan - er glipt al eens een deugnietje naar buiten, waarop hijzelf geëxalteerd mag fluiten tot ook aan zijn behoeften is voldaan. Wie zou die vreugde…

wanneer 'het straks' nu zal zijn kan niemand zeker weten het einde is niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit…

Op de heide nabij Gasselte smeet mijn moeder met takken naar een overvliegende bosuil, terwijl het schemerde en de smaak van een Split-ijsje nog in mijn mond namousseerde. Uilen vallen zelden mensen aan, dus was de reactie van mijn moeder hoogst overdreven, wat mij in verwarring bracht en waardoor ik medelijden kreeg met die imposante vogel…

uiteindelijk leerde ik alles te relativeren geschiedenis wetenschap beschaving en cultuur maar als ik een uur naar jou kijk dan vertegenwoordig jij pure schoonheid nu heb stukjes ontleed zonder jou te vergeten als totaal beeld in de mystiek van de tijd uniek is je genenpatroon rationeel en toch droom waarin je lach straalt tot…

voor D. Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, breed als hij is, en heb je onze kou dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet. Hier wast de maan als een doof oor. Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man die jong maar moe was niet gekend…

Mijn dochter baalt enorm door al die lessen De leraar Engels is niet leuk genoeg Voor mijn gezin begint de school te vroeg Mijn zoon moet bij het huiswerk hevig stressen Mijn kroost presteert daardoor op school ál slechter Dus ik stap deze week ook naar de rechter!…

Teveel tegelijk, Gewoon geen focus. Verwarring! Waar gaat dit heen? Geniet: wees gewoon jezelf. Tenslotte trots op impulsiviteit.…

een hoedje komt omhoog uit het zand glanzend in de het zwakke zomerzonnetje glimmend als een bruin ballonnetje nog onwennig balancerend voor de juiste stand hij valt me op, naast het pad, tussen de bomen een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn…

Als je op een leeftijd bent gekomen, dat je de getallen niet meer om kunt keren, zit een mens wel eens te dromen, of je er nog dingen bij zou kunnen leren. Je overdenkt jaren vol vreugde en verdriet ze vlogen voorbij, in een ogenblik lijkt wel als je op die decennia terug ziet, leek het gisteren of vorige week, zo snel! Zou je dingen anders…

Hoe lief is mij de najaarsstilte het vakantierumoer is uitgewuifd de morgenmist, de avondkilte en regen die langs de ramen druipt. Hoe lief is mij die bleke middagzon op late rozen in de tuin een kikker in de regenton tussen het lover goud en bruin. Hoe lief is mij het vroege avonduur tussen kaars en schemerlicht de warmte van een knetterend…

Je ziet me op het bankje, Op jóuw bankje, met papier en pen In de weer, vraagt wat ik aan het doen ben, Op jóuw vaste woon- en verblijfplaats, Ik zeg dat ik de stad, jóuw stad, In woorden vangen wil, in regels, In zinnen, in een vers - Je ontbloot je half vergane Tanden, en zegt, terwijl je kegel Mij omverblaast: Zoek niet verder, Je…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Zoon Sem Mijn neef(je) heeft een kind gekregen een zoon werd hem gegund gegeven van zijn liefde, van zijn eigen zaad Zijn vriendin Sascha heeft het gedragen gebaard en het levenslicht gegeven van hun verbinding, van hun liefdesdaad Neef en nicht, nu de trotse ouders van hun zoon Sem Thomas Christoffel Krediet uit hun beider liefde, metterdaad…

Ondoenlijk was het om vrijuit te praten, Bij elk gesprek trok wel een aan de bel. De KGB hield alles in de gaten Vanuit een post in het Viru Hotel*). *)Gebouwd van wat de KGB verzon: Een mix van microfoons en van beton.…

wat je ziet, ben ik maar ook weer niet mijn stem is in de tijd het kind in mij zingt nog immer zijn lied wat ik zie ben jij maar ook weer niet ja, voor een moment mooi, elegant en speels dan weer de ouder op je schouder; aan de schuivende panelen raakt een buitenstaander niet gewend wat ik voel, ben ik ook voor jou kan dat zijn als…

Vrijdag zijn ze, naar aloude traditie, weer eens gelost, de onsterfelijken. Met tienduizenden zijn ze ’s morgens uitgezwermd naar school. Je leert het nooit af, Als ouder, wanneer je je duivenjong kommerloos ziet wegfladderen: die even begrijpelijke als zinloze bezorgdheid - als ze maar heelhuids terugkeren. Want dat het zal gebeuren,…

hoe waren we aan elkaar verbonden? wat hield ons met een verhaal bijeen? wat was het dat wegsloop op de tenen? hoe maken we het heel kan het groeien?…

Wij graven kanalen.... graven diep om water te vinden Wij zijn als wortels van bomen naar water op zoek Wij staan te boek als een volk van binnenschippers van sleepboot en ark van roeiboot en spanen van zeelieden, 'Jan-pak-an' Wij hadden de wereld scheepsbouw en handelswaar te bieden Ooit turf.... als brandstof 'eeuwenoud…

Jezelf willen verdedigen, terwijl niemand je aanvalt. Dat is agressie. Defensie is niet vredelievend. Giftige tongen en laffe wapens, zijn de wortels van het kwaad. Oorlogen beginnen niet ver van huis. Geweld leeft in doodgewone mensen. Bij vredelievende mensen zoals wij. Bij liefhebbers van de liefde. Bij haters van de haat. Afgunst…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij zelden gewaardeerd. Die drang om naar de kern te gaan, de zoektocht naar wat telt, waar schone schijn en ijdelheid meteen worden geveld. Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij dikwijls genegeerd.…

in je voetstap op het pad klinken alle kleuren zingt wind al zijn weemoedig afscheidslied fluisteren lange stralen de laatste zonverhalen breng jij de volle oogst van dit seizoen nabij het jaar is goed geweest volle wasdom voor allebei dat stemt mij warm en blij…

Ik klim in de boom voor het uitzicht een hert komt naderbij om ons te warmen. We spreken hem toe over de stad, buiten de greep van de bladeren. De ogen van het dier openen zich in een weg naar elders we lopen naar binnen het is warm en behaaglijk en zoveel instinct. Mijn man klikt in een poot en begint op en neer, op en neer, en krom en recht,…