Alle inzendingen, jaar 2017, week 43

Daar stond ik dan te wachten voor een kermisattractie in het winkelcentrum, waar je met een muntje mocht proberen om er een prijsbox uit te schuiven met een uitschuifbare staaf, die exact tussen een gleuf moest vallen. Ter ere van het 25-jarig bestaan van het winkelcentrum. Het duurde veel te lang, want er waren ukkies voor me, die wel…

Weer rijst hier uit de diepste grond naar 't holle duister van mijn mond en streeft naar nieuwe luister, gelijk naar nieuwe bloesem streeft de knop die teer in dauw-licht beeft, en stralend uit de boezem leeft der aarde, diep en duister. 'k En durf te spreken, waar ik wou het woord bewaren, dat ik hou ten troost van dode wanen,…

je trippelt lichtvoetig blij over gras dat groen naar je lacht rondt borders streelt bloemen die bloeiend op je wachten geurt hen dichterbij wij prieelen tussen slingers herinneringen waar ooit ballonnen hingen met opschriften van toen nog is je jeugd onvergankelijk vitaal straal jij warmte en liefde naar ons allemaal laten…

Een vrouw is in mijn beeld een doos op benen Die benen lopen vaak van mij vandaan Testosteron en ik er achteraan Daar kan ik niets aan doen het zijn mijn genen MeToo - u ziet ik ben een man met kloten - Bij voorbaat mijn excuus...een lul op poten…

Alles verklaarbaar en van een regelmaat die koestert en sust al jaagt het sommigen de deur uit naar tomelozer oorden. Zie ze dansen op de maan in hun opgeblazen hansop. Hunkerend kijken ze terug naar de blauwgroene aarde. Ja het klopt, als de hartslag van een heelal vol wentelende sterren, prieelvogels, kleine middenstanders, kalm…

gevoelloos koud als een blok ijs een harde korst dat zich door zon niet laat smelten is de kracht van gewetenloze mensen als kemphanen staan zij tegenover elkaar en kakelen als de kippen die het moeten bezuren en nauwelijks nog eieren kunnen leggen staat daarom even stil bij de zachte wind die overal om ons heen is en geurt naar lelies…

De wensen die wij allen kennen in dromen Die in illusie vast geworteld in ons zit De wanen waarvan wij nooit los kunnen komen Van hoop op rijkdom en steeds groter bezit Zij bouwen kastelen van waterdamp en lucht Ontworpen met onze rijkste woordenschat Verwaaien menigmaal met ingehouden zucht Langs Pruisisch blauw in gouden rand gevat Zo…

Aanschouw het leven als een Nederlandse republiek En hoe de afgezette koning ernaar staart Ik breng het even voor u in kaart Mogelijk staat het geheel binnenkort op gepaste muziek Eens zat ik nietsvermoedend op mijn troon Lachend om het gewone klootjesvolk Nu sta ik in de rij bij het UWV Ik regeerde zonder wat te kunnen een land, prijkt op…

tijdens een vrijpartij op de hei lag zij op hem en hij op hei…

ik hoorde de hoge ijle roep van een strandleeuwerik ik zag de weerkaatsing van het licht op zijn veren ik ademde helderheid in een zee van licht voor even was niets meer hetzelfde…

ik toon mijn verslagen ziel dewelke mij telkens schoffeert wanneer mijn innerlijk zwijgen zich opoffert aan de beweging van de dag, die weer ontredderd langs de oneindige horizon telkens tracht om balans vinden - ergens tussen hemel en aarde - er hangen graven tussen de grauwe nevels waar de dood zichtbaar in een snijdende taal wordt onthaald…

Als het moeilijk wordt in ons leven Wie helpt ons, waar moeten we heen? Er is maar één weg: naar God alleen Hij zal ons troosten en sterkte geven. Wij mogen met Hem verder gaan Vertrouw maar op God de Heer Zijn goedheid keert steeds weer Hij ziet ons in Zijn grote liefde aan. Ga niet alleen, maar ga met God Hij wil ons op de juiste weg…

Die eerste keer in Café Eijlders jij sprak me aan in het Javaans ontmoette een krasse oude heer schudde mijn hoofd heen en weer te veel talen geleerd en vergeten Daar lig jij dan en leest een gedicht over leven als een feest van licht zo zal ik je blijven onthouden een heer van dansen zonder gewicht een vriendelijk mens om van te houden…

het scheurde niet helemaal plotseling maar wat verbonden was heeft zich een eigen plaats toegeëigend verkent voorzichtig haar nieuwe plaats gehavend met wat pijnlijke rafels resterend uit breuk er is geen achteromkijken kleinigheden overdrijven wel liefdevol over de zere plekken wrijven in hernieuwde dialoog een noodzakelijk…

Hoe schoon zijn uwe voeten Wat zijn uw schoenen duur Wanneer mag ‘k u ontmoeten? Mijn liefde is zeer puur. Gij zijt niet overbodig Gij hebt zelfs voor uw neus Niet eens een zakdoek nodig Zo schoon is deze, heus. Uw oren met z’n beiden Staan aan de buitenkant Die kunnen mij verleiden Te vragen om uw hand. Gij hebt een braaf karakter…

Die previews op tv zijn om te huilen, Veel vooraankondigingen trek ik niet. Te vaak is het niveau lach of ik schiet, Het is een vorm van milieu vervuilen. Wat men daarmee bij mij weet te bereiken: Ik weet precies waarnaar ik niet moet kijken.…

We zeggen laten we niet naar school gaan, als je naar school gaat begin je de wereld te begrijpen, dan breekt de pleuris uit. We zeggen meisjes zijn duurkoop om toekomst mee te betalen of is de wereld een markt waar je dochters ruilt voor suiker. We zeggen achter de tenten is een zandweg en de weg is lang en het zand leidt terug naar de oorlog…

De zon zakt Stil in de zee En gedwee Ga ik mee Spiegeling In het water Helder, bijzonder Vogels koppig en uitgelaten De zon gaat onder! Nemen dan hun vlucht Naar de horizon Laten zich verleiden Door de rode avondzon De dag schemert De nacht ontwaakt Het is donker en duister De wereld slaapt Gefluister, ik luister…

een getal, een daad, een liefde iets dat zichzelf kent zonder noodzaak tot notie iets dat een buitenwacht uitzondert en lichtjaren overbrugt zonder benul mijn steen ontbeert een stem gelijkend op tederheid, trilling eerder nog dan adem bevat stilte afwezigheid is afbraak ook niet meer wat het geweest is een breukvlak, een zeurende pijn…

Ik mis haar mis haar opgewektheid mis haar als persoon bijna tien jaar mijn buurvrouw Ik mis mijn buurvrouw ze was zo dapper na het overlijden van haar man ze ging niet bij de pakken neerzitten ook al waren ze al ruim vijftig jaar een span Ik mis mijn buurvrouw ieder op haar eigen balkon uren zitten op een stoel, zij onder een parasol…

Vandaag ben ik in de wolken Ik ben geen wolkenkrabber geen vliegenier, geen kosmonaut Ik was even 'stout' -driemaal raden?- Daarom... ben ik 'in de wolken'.…

Sta oog in oog met de tijd Zonder dat hij mij laat passeren Er is geen voet zo snel Of hij attaqueert iedere stap En houdt het roer in handen Nauwlettend houdt de tijd zijn oog Gericht op elk gebeuren Hij speelt de meester van het zijn Maar is een ware slavendrijver En drijft de wereld naar ondergang.…

binnen omheiningen schrikdraad en hekken daar is het waar de afbraak van vergezichten zijn grimmige tentakels uitsteekt daar huist wildernis licht en ruimte kunnen slechts ademen in de geplaveide dromen van een man die met trage tred de schaduw zoekt onder een eeuwenoude mashatu boom stampende snuivende gnoes…

Waarom toch altijd net nu het op punt staat, weer dat scheutje azijn…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween. Als mijn woorden niet meer tot je spreken het teder aanraken je niet meer ontroert sinds alle aardse verbondenheid werd verleden en je hierboven door de Heiland…

ik schreef met mijn donkere pen schaduwde lichte letters met een krullig accent wist mij in contrasten te verbergen verboden emoties liet ik zo schriftelijk sterven in cursief kon ik mij niet staande houden op mijn verlegen aard wilde niemand bouwen nooit heb ik iets onderstreept de nadruk moest liggen bij degene die het leest…

Zij zouden knarsetanden, als ze nog Konden knarstanden, mensjes, die als bevers Zitte' in hun kleine holletjes, die toch Niets zijn als een klein maakseltje van levers, Niet van waarachtig levenden, die och, Ook wel zijn moeten zwakke ellendge bevers, Maar voor 't g'heimzinnig leven, Godzelf. Doch Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers…

Wanneer het mist en windstil is hoor je van kauwen in de bomen het drukke praten dingend on- nerveus, het zich verplaatsen zonder drukte, het huiselijke met verstand, en je bent thuis als het oktober is, dichtbij de nacht. --------------------------------- Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

Er zit maar één ding op: evacuatie! Dit snelsonnet is weliswaar niet oud, Toch is het dringend toe aan reparatie, Het kent een ernstige constructiefout. Pas achteraf had ik het in de gaten, Dus wilt u nú de pagina verlaten?…

teer winterklokje strenge vorst daarbovenop met witte mantel…