Alle inzendingen, jaar 2018, week 1

Ik leid een morsend leven met als hoogtepunten mijn levensvocht ter aarde vallend tot niets of iemand ontkiemend Maar ook bij het eten veel te veel pratend te weinig kauwend soms proestend van de lach het eten natte vleugels gevend Maar mijn levenspartner onderkennend en invoelend geeft mij het grootste servet een theedoek uit de…

Heer, onze Heer, hoe groot bent U Verheven en machtig is Uw naam Wij willen U loven, allen tezaam Elke nieuwe dag ons gegeven, ook nu. Wij verwonderen ons over de sterrenpracht Ook over de maan die licht verspreidt En die overal te zien is, wereldwijd Tijdens de avond en de donkere nacht. Onbegrijpelijk dat U naar ons omziet En werkelijk…

Waarom geef jij jezelf niet de kans laat je geen mensen toe in je leven waardoor raak jij telkens uit balans durf jij niet alles te geven Wanneer probeer je er voor te gaan leg je jouw hart en ziel bloot voor een ander denk je misschien dat liefde op houdt met bestaan als alles verweven wordt met elkander? Wat is hetgeen dat jou tegen houdt…

de zomer is te vol het gele oog van rottend vlees midden in de dunne tovenaarscape blauw van vervliedende dagen de warme mond vol rood bedropen de baard van het vuur van aanstaande dood en in het laffe avonduur roept het om winter het loeien van de haard waar net het smoren vraagt de waard is een valsaard bedienend op de wenken…

Zo moet het zijn: het tedere geweld Van ceders in september, kopergroen Als wachters in gelid, die heel het bos Behoeden voor wat schuilt en spiedt en dreigt Maar beuken zijn het: neigend naar het veld En reikend naar de lucht, een legioen Van overmoed dat zonder blik of blos Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt En in oktobers late…

Op een Bever Zijn jarenlang cafébezoek, Genietend van een spannend boek En een volle fles jenever, Maakte dat een oude bever, Woonachtig vlakbij Muggenbeet, Zijn naam volledig eer aandeed Op een Bidsprinkhaan Een roerende naïviteit Wordt momenteel tentoongespreid Door een bidsprinkhaan uit Ede, Die de wereld…

Ik weet het nog als de dag van gisteren, toen mijn vader als dominee in Coevorden in zijn zondagse preek vertelde hoe de jong overleden Goletta een eenmalig ticket naar de hemel had gekregen. Zij zat bij mijn jongste broer in de klas en ik vond dat extra erg voor hem. Ik kon die immense wreedheid maar niet verkroppen. Enkele reis hemel,…

AAN DE ONBEKENDE LEZER Hoe zoet is 't om te peizen dat, terwijl ik rust misschien, een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet van al de droeve falen van uw vader de Poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, u volgend waar gij loopt op uw…

ik wist deze mist lichter dan die jij mij ooit in zicht hebt gegeven zij straalde in duizenden partikeltjes die dansten op een dralende melodie van stilte bekende vormen gaven het knus warme beslotenheidsgevoel in hun demping van alledag jouw mist is beklemmend met het unheimliche gevoel van opgesloten zijn waardoor de blik…

Jort Kelder is een dandy van formaat Veel vrouwen wensen in hun stoutste dromen Dat zij door hem eens flink worden genomen Ze hunkeren naar zijn krachtdadig zaad Zelf ben ik ook eens door een vrouw verkracht ‘t Viel tegen...’'t werd niet wat ik had verwacht…

Langs de wegkant de sporen van je banden, het verhaal afgesloten, de fotograaf wil plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht spiegelt in de ruiten, draaft maar door, je komt het tegen in de plassen op het hek, de dood te lezen in de trekken op je gezicht. Morgen vers in de krant:hoe Jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd…

een klein bruin hondje loopt aan de lijn hondje loopt en snuffelt meisje drentelt met hem mee vaal zonnetje schijnt opeens op hen beiden zet ze even in een vurige gloed het is me een parmantig stel die twee……

Geen mens heeft grip op wat dit leven geeft, wie god mag zijn of minder wordt bedeeld. Er is dat lijf, dat mankementen heeft, en ook een lot, dat keihard met jou speelt, dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt … Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat, een mens die schuilt om hoe het hem vergaat, die wanhoop voelt van onvolmaakt te zijn, alleen…

Een hoge boom, als beeld van trots Hoge bomen, ze kijken op ons neer Soms heel oud, honderd jaar of meer Een sterke boom, vast als een rots. Wij zijn ook wel eens trots in het leven Denken niet aan mensen om ons heen En menen,“Wij redden het wel alleen” En voelen ons ver boven alles verheven. Maar ook “hoge bomen” zullen vergaan Staat geschreven…

Alle angsten voorbij bij de waterkant in een vreemde stad waar narcissen groeien zonlicht de dag breekt eeuwig zwijgend in het universum van verlangen liefde heeft nieuwe woorden nodig waar wolken in gekte zweven zonneklaar nieuwe gedachten het leven samen zingen.…

Wees aardig voor elkaar snauw elkaar niet af een steek is snel geplaatst een ander beledigen is snel gedaan Behandel een ander zoals jij zelf ook benadert wil worden dat trekt de verhoudingen gelijk zodat we op hetzelfde niveau komen en we elkaar beter blijven begrijpen Stel je open voor een ander en sluit geen deuren waar je samen nog doorheen gaat…

Ontbering kerft m’n leven Door misoogst, honger en dood ben ik naar Amsterdam gedreven Daar is werk, daar is brood Los de trossen, licht het anker Hijs de zeilen, kom we gaan De wind zit in de noordhoek Grijpt het roer, houdt stuurboord aan Het water is groen en slijmig Maden graven in het vlees Luizen kleuren m’n hemd rood Dagelijks…

Ik knip in oude lagen heden vervaagt in het verleden ruïnes blijven zolang stenen ze willen dragen het hart ze kan verdragen, ze geen kooi, geen zooi zijn zolang ze mooi zijn ze lijf en leden, ziel ze schragen.…

Iedere nieuwe dag wilde ik het beste uit mezelf geven ik liet dikwijls mijn hart breken om zoete liefde te proeven ik viel, keek naar de pijn, maar stond weer op en bleef overeind. Een moment in tijd meer zijn dan ik dacht te zijn vluchten in mijn dromen waar ik alle antwoorden wist een moment in tijd het lot aanvechten in dat moment…

mijn blik vloog van tak naar tak, omdat ik dacht dat er een vogel zat het was echter alleen de gedachte; die spatte zomaar ergens vanaf ik kon niet anders dan het volgen; ineens leek het verloren op het water en sprong mijn blik van blad tot blad, omdat ik dacht, dat ik de gedachte zag…

De eerste regels van het Rondeau Redoublé Dien je met uiterste zorgvuldigheid te kiezen Wie dat niet doet, raakt ongewild in de puree Maar ik denk: donder op! Wat heb ik te verliezen? Als er een ramp gebeurt, ga ík niet zitten kniezen; Wanneer de hele wereld huilt, doe ík niet mee. Ik zal ze niet in marmer of in tijd bevriezen -de eerste regels…

er is een verleden van het verleden en een nu in het nu maar er is ook een toekomst in de toekomst ?…

vanmorgen blafte jij nog, kwispelde met je staart, jij was ziek, maar toch, jij was mij nog zoveel waard, niets kon de dierenarts nog bereiken, de ziekte zat door heel jou lijf, met je ogen liet jij mij zo vaak blijken, baas ik ga niet nee ik blijf, maar de spuit van die dag, daardoor ben jij dan toch gegaan, het leek wel of jij zei toe…

Als de tijd er niet toe doet jij jezelf niet afvraagt waar ze blijft of hoe het verder moet als je er achteloos bovenuit stijgt als je er met je gedachten voor – dan wel achteruit op voort drijft als je haar zonder zorgen achterlaat wel met respect en dank dat ze zich aan jou geeft als je haar ten volle benut of voluit dagdromend opgebruikt…

Als ik uitkijk over het landschap van mijn bestaan dan zie ik veel aarde maar weinig aardigs wil ook geen wandeling meer maken daar zie ik als een berg tegenop en zeker geen mensen ontmoeten misschien nog wel een dier een loslopende verdwaalde labrador Ik zou geen dag meer willen leven en zeker niet een dag van mijn leven willen overdoen als…

Waar laat je handen als de knoopjes van haar jurk rode roosjes zijn je plukt wat aan je lip je wang je haar je benen trillen door een kniebuiging die zich staande houdt om niet te vallen voor die vrouw ze lacht en zegt dat ze moet gaan het is een blind date die op haar wacht daar sta je dan je pakt de zakdoek uit je zak er zit een knoop…

Soms uitbundig blij dan weer een tijd verdrietig Je kan als partner niets doen je voelt je vreselijk nietig.. Machteloos staan we als partner aan de zijlijn Het niets kunnen doen dat doet echt pijn... Manische mensen kennen hoge pieken maar vooral diepe dalen Samen weer uit het dal klimmen is moeilijk en velen falen... Klimmen, vallen en weer…

De wijs... van het lied komt me over de lippen De sfeer van de zondagmiddag neemt er even z'n keer Ik slenter over het ingesleten wandelpad neurie 'n strofe: 'kijk goed rond in ons paradijs'.…

Ik droom van de dode dichter die kreunend door mijn lakens klauwt al is hij een schimmig opzichter, van ziekelijke lust, van braaf en stout. Het is Gerrit Achterberg, dat zie ik aan zijn bril, hij is vermomd als bisschop Nicolaas en speurt naar kinderen van goede wil, met zwarte poetica als knecht Lokaas. Zijn vader was koetsier, dus die…

Mag ik even Mag ik gaan Overleven Overgeven Weer te denken Weer te staan Weer te wennen Te verkennen Hoe het moet Weet niet goed Wat het nu doet Hoe aan te pakken Niet weg te zakken Niet te slopen Recht te lopen Heel te blijven Niet te verstijven Het ontbreekt Nog wat aan moed Mag ik even Mag ik gaan Mag het licht Hier in dit…