Alle inzendingen, jaar 2018, week 15

Gekneveld verdriet, niet te verwerken. De mond gesnoerd. Het hart ontroert. Beelden vereeuwigen, op het netvlies van een vorig leven Troosteloos verloren, in diepe kloven van een ontaard gevecht. De schijnbare wrevel is onnodig berecht. Blijven geloven kan niet meer. Het is zelf verboden één druppel herinnering op te…

het gras zingt groener waar bloemen kleuren orkestreren in blauwe tonen spant lucht ruimte voor het immens scheppingsgeluid nog is de harmonie onbestemd in de veelheid van gespeelde partituren maar er is altijd de dirigent die het fenomeen lente kent en naar een grootse finale brengt…

Voor mij is angst een ziekte daardoor ben ik nergens bang voor maar wel bijna overal ziek van ----------- Uit: 'De Allesvrezer', 1997.…

Ik ben nog niet zo groot op internet, Slechts weinig mensen lezen mijn gedichten, Verlangend naar aanbiddende berichten, Heb ik een trollenleger ingezet. Als u hieronder soms reacties ziet, Dan zijn die van mijzelf, wist u dat niet?…

Toen de linkerkant van het centraal bestuur door een trombose onooglijk werd geraakt reageerde de rechterkant lijflang verzuurd Neuronen ijlden waar ze niet flitsen konden Het rechterbeen wou zijn eigen gang gaan De rechterhand pakte er al eens naast Ik gooide de eerste bal na overstuur Spreken was kort wazig vreemd avontuur Mijn lijf en…

voor Joost Zwagerman Annie M.G.Schmidt Wende Snijders en al degenen die niet meer geloven in het hiernamaals... 'uit niets ontziende angst de hand aan jezelf geslagen om een punt te zetten achter het leven' de dood is slechts een punt achter het leven dacht je wellicht om dit relaas te verwoorden ben ik midden in de nacht uit bed…

De landtong slurpt aan de zee. Verrukt springen golven op. Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

in mijn weinig bewogen bestaan kan alleen zo nu en dan een kleine verschuiving overleven mondjesmaat staat mijn geest geringe sprongetjes toe deze morgen is een ochtend als geen andere ik kijk mijn ogen uit…

Jij beredeneert niet als een oude man dat er een verschil is tussen lust en liefde wanneer jij mij uitdaagt ontbreekt mijn verstand in onbezonnen dommelen maar dat zegt niets over de hartstocht van mijn verlegen verlangen   wanneer ik jouw tedere foto zie ben ik als een verliefde puber   een onbevangen minnaar met fladderende vlinders…

Ons zullen ze -in het Hollands landschap- niet over 't hoofd zien Wij, boompjes-op-lijn met onze ragebol of ruige knoet Als 't moet worden we 's winters geknot onze stam niet aangeraakt Noch met geen botte bijl geen scherpe zaag Het is niet langer de vraag.... of wij knotwilgen zijn.…

Zij komen en gaan, zonder vorm zonder inhoud: luchtrimpelingen in de ruimtetijd voor hun bestaan geen aanwijsbare reden - quarks en microben in hybride netwerken tekens van leven als zwevend plankton in de oneindigheid van ruimtetijd. zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

licht aan het einde van een besneeuwde tunnel een heel lage zon eindeloos verwacht een toekomende lente in grote leegte moeras met knoeten onhoorbaar en onzichtbaar onder de beten formeel meesterschap en een langlijvig insect op zoek naar het lot stilte geen stilstand waar de deur openwaait naar het oude nest…

Kon ik het maar uitbannen: die domheid van een rund de koppigheid van een ezel de luiheid van een zwijn de schichtigheid van een wezel wat zou ik graag vrij van al die onhebbelijkheden zijn als het maar had gekund was ik maar zo werklustig als de mieren zo sterk als een beer zo listig als een vos dan kende ik geen problemen meer dan…

Kom broeder, snijd het riet In ongelijke pijpen, Dat fluks tot vrolijk lied Uw vruchtloos zuchten rijpe. Dit riet had oók zijn tijd Van wenen over waatren, Nu zij 't aaneengerijd, Dat wíjsjes daaruit klaatren. Vrees niet met juichgefluit Uw zwijgend leed te ontwijden; Het valt tóch eens ten buit Aan ’t alverwinnend blijde. Heeft…

ik heb je op een stoel voor het voetlicht gezet zonder tekst alleen je ogen presenteren open boek je lichaamstaal is de standaard die jouw aanwezigheid dragen moet in het bedrijf dat ik de voorstelling noem jij bent en blijft mimisch schouwen ik dans en zing grap en grol in gefixeerd zijn door alleen mijn eigen ding toch voelt…

Mocht ik in het holst van het hart van donkerste dagen te lijf gaan achter al het uiterwaardse een stuk of wat verlaten kusten onder razende luchten waar albatrossen op hun wieken sinds jaar en dag en eeuwen worden weggeblazen- graag zou ik boven lege oceanen regen zijn op reusachtige hoeven, zinnentuimel van tempeest, het stormend…

In bussen óf slechts vrouwen óf slechts mannen? Hoho dat is toch “openbaar” vervoer! Zo gaat de vrijheid naar haar mallemoer Tsja, kuisheid vormt de reden van die plannen Hun vrouw draagt daarom al een hoofddoek, dus: Geef zo'n man maar een blinddoek, in de bus!…

Het woord nooit dat ik nooit die of die ziekte wil, nooit meer die of die hoef te zien altijd dat ik altijd blij wil zijn bijvoorbeeld gezond en helder, altijd wel die of die bij me zou willen soms dat ik soms aan iets twijfel (of heel vaak) soms iets me in verlegenheid brengt soms een nachtmerrie heb, maar vaker leuke dromen, eeuwig dat…

Mensen zijn soms stalen harken. Onkruid in hun perken kunnen zij niet verkroppen. Hun mond - meestal een streep - lijkt voor de ontkenning uitgevonden. Dat u óók leeft, met óók een tuin, zal nimmer in hun gemonkel naar voren komen. Laat staan een milieubewuste vraag. Niemand haalt het bij De Gemodificeerde Kwekerij. Mag u raden welke…

in het ziekenhuisbed strijken zijn gedachten neer in troebel water zwom hij de fuik binnen gekluisterd nu aan de geur van dennenbomen aan liedjes van het kindeke en een Stille Heilige Nacht hoe houdt de losgescheurde mens zichzelf bijeen niets om zijn hoofd op te leggen als hij kopje onder gaat in de taal van de dokter…

Hoera het wordt weer lente. De lente stelt ons vrij. De vrijheid wordt geboren. De lammetjes in de wei. Hoera het wordt weer lente. De eenden snateren blij. De strenge vorst heeft verloren. Watervogels zwemmen zij aan zij. Al wat leeft spreidt open al zijn zinnen. De lente komt en doet ons het nieuwe leven beminnen.…

lacune... het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Ach mijn kind, wie zal jou leren Dat jij niet verplicht bent aan de Verkramping van het handbereik. Het opdelende indelen, Een catalogus van vakken Wordt nooit een encyclopedie. Het waagstuk van het verzuimde Weten, de rede die omgeeft En omvat, gaat buiten elk boek En rang. Helaas een ontschoolde Zul je zijn voor de leraar en Zijn…

Muzikale stromingen die uit de mens voortkwamen ze zouden het geluid van generaties belichamen composities universeel spiritueel Sensueel het schrijven van muziek een ritueel Muziek Een heilig goed in de moderne tijd een uiting van absolute vrijheid De godentempel van de grote muzikanten die die in de tijdsgeest de juiste snaren…

Koplampen en straatlichten Vervoeren mij De rode draad op de snelweg Gevoed door opritten De onderbroken lijn Naar de bestemming Inhaalmanoeuvres van de geest Langs een haag van geluidschermen Op automatische piloot Tussen De Panne, Aalter, Nevele en Gent…

Barmhartigheid; ontferming bieden aan mensen in nood. Groot is het mededogen daar waar hulp geboden wordt aan een medemens in de goot. Gelijk de barmhartige Samaritaan achter een behoeftig mishandeld medemens ging staan; kiezen de moedigen onbaatzuchtig voor een ongelukkige ander. Want met die ander moet worden gebouwd aan een vredig bestaan.…

Een traan geeft liefde en verdriet. Een traan toont je gevoel. Vaak zie je ze, soms ook niet. Een traan, zo intens in liefde of verdriet. Fotograaf onbekend…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…