131 resultaten.
Veel doden, maar geen einde...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Omreden van ras
Slechts discrimineren
Hoe hoog
Moet men val-
len voordat
Het besef dan doordringt
Dat wij allen mensen zijn...?
Heel veel mensen in een AZC
Afrika, continent niet te behappen
Wit is geen kleur, maar de eigenschap van sneeuw
Zwart van rouw om zoveel
Van droogte, honger, kindersterfte tot oorlogen die
Veel doden,…
Eigen keus
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 188 De dagen zijn steeds vaker vloeibaar met
onvoorziene schade zonder het opendraaien
van de juiste kraan vol medicatie die werkt.
Ik kijk sta langs de zijlijn en ween in stilte.
Haar eigen fietsbanden zijn bijna versleten
alles kraakt en piept, zie deze schaduwen
terwijl zij rijdt, ze zijn kamerhoogte groot.
In fietstassen neemt zij oud nieuws…
Lachsucces
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 138 hij heeft
een belangrijke
functie in
Nederland
behoort beslist
niet bij
de armenkant
toch is
zijn levenswijze
zeer zuinigjes
beetje lachwekkend
wel
een kroonjaar
auto/mobiel
nostalgische gaskachel
zet 's morgens
thee met
een ouderwetse
ketel/enorme
fluit
onze premier
een echte
guit…
Molen van Rembrandt?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 M'n ogen zoeken
de molen
van de vader
van Rembrandt
Staat ie niet daar
in Leiden?
aan de kant
van de stadsmuur
waarvan......
nog weinig rest
maar zoveel meer
verhaalt
Hij gaat nog
voor de wind
de wieken nu
stilgevallen
Wind
uit 't noordwesten
blaast de krul
uit m'n haar.…
Slapeloos
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 208 De slaap wil niet komen
ik tel wollige schapen
en als ik uitgeteld ben
komen de zwarte vogels
gelukkig heb ik een kat.…
Beatrix en haar z(o)on
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 99 De laatste resten van de zon schijnen op het graf van haar uiteindelijk overleden zoon Friso, zo dichtbij gelegen, zo zichtbaar vanuit haar kasteelraam op Drakesteijn
Maar ook is hij Friso zover afgedreven, verstikken de gedachten van 'houden van':
"Kon je maar even bij me zijn"
Want wat hield zij van deze baby, van dit kind, van deze jongen…
droge ogen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 ik schrok niet meer
daarvoor was dit te algemeen
zoals een strakgesneden pak
beheerst, met mate
ik ontweek uit jouw aanwezigheid
liet me verstillen zonder
luisterend oor
was overbodig in ruime zin
dacht aan dronken nachten
uitgestelde overmoed
een rusteloos lichaam voor
het slapen gaan
er bleef een ontkenning
een spiegeling…
hij is haar heer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 163 hij weet maar al te goed hoe hij haar hoofd kan buigen
hoe hij haar houden kan onder zijn hand
en als geen ander kan hij haar bespelen
en al haar snaren raken tot de rand
van van wat zij trillend nog van hem kan velen
buiten elke rede van ‘t verstand
geeft zij zich over, laat zich gaan
hij is haar heer en ook haar meester
dichtbij en mijlenver…
Zesenzestig vragen per minuut
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 de tijd die in
herinneringen
uitdijt
afbuigt
het karmozijn dat
aanhoudt
dwingt
suist
van eb naar vloed
eb-vloed
eb-vloed
zestig, zeventig keer
per minuut
in ieder tij
de vraag naar jou
de echo die
nou eenmaal
echoën moet
zelfs als een
antwoord uitblijft…
Vertel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 Vertel me wat je hoort
fluisteren in de wind
vertel me wat de regen
je zo indringend toezingt
vertel me wat je voor
dreiging je in de voortglijdende
luchten ziet
vertel het me want
ik zie het niet
is het onbegrip
is het verdriet?
over waarin de mens zo
schromelijk te kort schiet?
vertel me wat de natuur vindt
van ons menselijk…
Wapens van woorden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 Ideeën uit gedachten
worden de woorden
en krijgen de krachten
die allen bekoorden
die de werkelijkheid
uit ijle niets vluchtig
als de eeuwigheid,
als de lucht sublimeert,
klagend noch kluchtig,
stolt, uitholt of verteert.
't Woord wordt vlees.
In naam van 't woord
worden zonder vrees
weer mensen vermoord.
In ijl trillende lucht…
Moderne onvrede in de baarmoeder
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 Ik heb het in mijn moeders buik redelijk naar m'n zin
De baarmoeder is ruim genoeg
Ik pas er prima in
Toch heb ik een serieuze klacht
Er is iets wat ik mis
Ik vind het echt belachelijk
Dat er hier geen wifi is!…
Belast
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 150 Nog onbelast, zo komen wij op aarde,
vers uit een schoot de harde wereld in
met hoop daarin te winnen aan waarde,
rechtop te staan, te zijn met iets van zin,
omhoog te gaan vanuit een laag begin.
Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’
zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk.
Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht.
Die heb jij niet,…
Dialogue mystique
poëzie
3.0 met 3 stemmen 355 Komt ge zo laat tot mij? de dauw
Der nacht dampt uit uw donkre kleren.
Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren,
Dat bitter is van wroeging en berouw?
Ik ben om u de woeste weg gegaan,
Door wildernis en doornige valleien.
Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ...
Laat ge mij voor gesloten deuren staan?"
'k Vermoedde uw…
Uit mijn leven
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.747 Een vrouw van Duitse afkomst
die in Friesland schreeuwen heeft geleerd,
is tegen het begraven met het oog op schijndood.
Zij wil mij een boek in drie delen lenen
waarin staat hoe alles ontstaan is.
In verre droom verschijnt mij snachts
de Glorievolle Maagd,
die ik beloof ter bedevaart te gaan naar Lourdes.
Een datum heb ik niet genoemd…
Al scharrelklaar
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 80 ik trek morgens
langzaam de wereld aan
laat donker achter mij
kleed me met nieuw licht
dat wat ik heb
biedt zich al aan in
vroege aandachtspunten
bedaard zet ik alles op een rij
heb door frequent vergeten
geleerd mijn tijd goed
af te meten tegen de energie
die ik beschikbaar heb
lach terwijl ik koffie zet
ook zonder hek is de dam…
De staat paraat
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 224 Een vaste vriend is ons publiek bewind,
een toevlucht voor de groten en de kleinen.
Het controleert al mijn privédomeinen,
beheert de fondsen die het bij mij int.
Straks zal het ook mijn sterven begeleiden
om daarna mijn organen te verspreiden.…
Lieve Maan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 237 Lieve Maan daar hoog in de lucht
Jij brengt bij mij soms een zucht
Jij brengt mij licht in de duisternis
Samen met de sterren in die grote nis
Dan denk ik aan al die lieve mensen
Die ik moest laten gaan en te wensen
Nog een keer naast ze te staan
Maar in de stilte van mijn hart hebben zij hun bestaan.
In de stilte van de nacht lieve maan…
Dromen met open ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 155 Zoals wel vaker
was de nacht weer
langer dan de slaap
Zweefde weg op ijle tonen
van de wind die haren streelt
droomde nog met open ogen
toen de storm wind tegen werd
Bleef staan terwijl ik vallen moest
de zwaartekracht wellicht voorbij
tot een kort moment van stilte
aan het evenwichtig hangen
abrupt een einde maakte
Languit in een…
Quasi-land
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 201 De wind ruist langs smetteloze muren.
De palmen zwaaien met hun tooi.
Om toch nog iets om handen te hebben
wiegt het volk extra met de heupen.
De vrouwen geven knikjes met hun borst.
Het leven in Quasi-land is onalledaags.
Er zijn dagen dat er geen leven is:
roerloos ligt de middag in de zon.
De bezoekers komen niet met bussen
tegelijk.…
Mijn meisje Patricia,
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 175 dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid
ik weet nog goed toen je werd geboren
voor het eerst moeder met zo’n mooie dochter als jij
dat was een bijzonder mooie tijd
dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid
je kleine knuisjes, jouw lieve lach
gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het
eerste moment dat ik jou zag
dag lief klein meisje…
Lichtjesavond (1)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 295 ‘t Was lichtjesavond op de Ommering
Een koor zong in een zaal een zeemanslied
Totaal niet passend bij rouw en verdriet
De stemmen, hoewel mooi, puur pijniging
Gelukkig zorgden fakkel, kaars en gel
Voor passend eerbetoon, serene rust
Ik werd me van een gitarist bewust
Die zachtjes hallelujah zong, dat wel
Ik hoorde harten breken om me heen…
Ikeaatje lopen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 95 IKEAATJE lopen!
De Koning is dood
leve de Koning
Koning IKEA is overleden
91 jaar jong
een man die zichzelf
in elkaar zette
zich ook kon vergissen
maar ook zo goed was
dat hij de leeftijd
der allersterkten bereikte
Door wellicht ook het sobere
te blijven praktiseren
wat ook af te zien is
aan zijn producten
in 49 landen met 412 winkels…
Missen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Lieve jij
hoe kan ik je missen
als jij zo diep
verborgen in mij
zo dicht
en dichter nog
om precies te zijn:
het cadeau voor
jou en mij?…
verlangen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 in ballingschap
loopt de mens
op eieren een
breekbaar verhaal
met draadjes en
touwtjes houdt hij
het leven bij elkaar
laag na laag
projecteert hij zijn
afgepelde dromen
op witte muren en
dagen zonder eind
in zijn oren suist
de vermoeide zee
het is altijd het
kleine verhaal dat
over grote dingen
spreekt zoals het
verlangen…
Gemis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 291 Hoe ik je zomaar vind
hier op het papier
hoe je zwijgt en ik jou
tussen haakjes zet
( ……… )…
Een artefact van kunst en kalender
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 80 De mens is hier om enkel zichzelf
kom laat dus zichtbare levenslijnen
op koorden ook jouw voeten dragen
strek gerust je armen uit en loop
ken ons, ken dit zoekend evenwicht.
Achter noch voorwaarts, alles mag
als je stil blijft staan ben je nergens.
Waar wil je de morgen anders laten
van wat wij samen ervaren in het nu
dat is nu net het spannende…
De moralist
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 231 De moralist
Wint
want de moralist
Weet
Waar het land zich in bevindt
De moralist
Heeft kennis
Een geweten
Vaart terug
Op hoe het ooit begonnen was
Kent de waarde der dingen
Hij heeft echte herinneringen
Bouwde een wereld
Daar waar hij zichzelf moest bevrijden van oude waarden
Hij ziet nu hoe
waar de wereld
Zonder dat
In kan ontaarden…
Floodlight
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 Rimpelig maanlicht van de tijd
Wind fluistert een mooie melodie
Huiverende artiesten onder floodlight
Kunstenaars in het land en kolonie
Ogen die de diepste pijn verzwijgen
Breken toekomst open met licht dooraderd
Van kleur vorm weer gevoel energie krijgen
Gevoed leven wij door boeken gebladerd
Goddelijke poëzie die als een symfonie…
Kwetsbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 179 ongaarne vouw ik toe mijn handen
tot willoos ingekeerde knuisten
hoe graag geef ik toch open prijs
wat mij in dit leven drijft
nog leren mij mijn zekerheden
dat onverbloemd en vrij vertoon
pijnlijk aan het licht kan brengen
waarin ik diep te raken ben
zing niet graag in ondertonen
van versluierd honen en betreuren
wil naar boven kunnen…