131 resultaten.
In memoriam
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 419 (voor Menno Wigman)
Ineens ben je helemaal weg
van de aardbodem verdwenen
voorgoed in slaap gevallen
de warmte uit alle genen
er resteert slechts een
leeg hok in de
dichterlijke paardestallen.
Je wist ons zo schoon met
woorden te verblijden
je hart zuchtte 'pech!'
maar over is het lijden
blijvend zijn jouw poëmen
en ik ben blij dat ik eens
jouw…
Schijn
poëzie
4.0 met 2 stemmen 343 Zo gij mij ziet,
zo ben ik niet,
't is schijn, 't is leugen:
bij u, lief kind,
te droef bemind,
moet ik wel deugen.
Uw fantasie
is goudglans, die
m' een zon doet lijken;
dat maakt mij bang
want, ach, hoe lang,
op eens zal blijken,
dat g' op uw wens
een ander mens
hebt doen verrijzen,
een mens die leeft
en waarheid…
Bijna autistisch
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 174 ik heb ballonnen
op kleur gesorteerd
lampionnen al aangestoken
guirlandes en slingers
feestelijk neergelaten
in open ontvangst
het is jouw party
de verrassing op je gezicht
ziet enkel sprookjesachtig licht
ik ben voorzichtig
met schikken geweest
alles luistert bijna autistisch
nog is er enige
souplesse in ogen en
een wat flexibele…
Protocol
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 243 Het rommelt bij de NAM en ook bij Shell
Wie zal de rekeningen straks betalen
Waar gaan de Groningers hun centen halen
Bij wie trekt Wiebes ’t hardste aan de bel
De boer kiekt noar de scheur’n in de muur’n
En denkt: ach man het zal mien tied wel duur’n…
Replay value
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.969 De replay value van het leven is gelukkig laag.
Almaar ploegen om de volgende dag het land
onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn.
Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien.
Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal,
en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard.
Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel.
'Mij overkwam.' 'Geen…
Quo vadis, Rutte?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 115 Voor het schip van staat van wal stak
klonk van stuurboord "Trossen los!"
De rode vaan werd ras gestreken,
Hollands driekleur moest in top.
Samen zouden ze het klaren,
Diederik en Mark the boss,
de klus geleek een kluwen garen:
rechts wond links op aan zijn klos.
"Join the party!" zei Mark Rutte
tegen Samsom, zijn rivaal.
"Aan bakboord…
oversteek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 we hadden nog een achterstallige dronkenschap tegoed
een grijstint in te kleuren, glimmende woorden
in te slikken, een zelfopgelegde beperking te verruimen
een muur in hernieuwd ogenlicht te dompelen
een gift, alleen een gevoel, iets met voeten te treden
een hand, een overkant te durven…
Najaarsbericht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 Verlicht mij niet van een gedicht
Langs de einder tot de nerven
In de deur van het gesticht
Spreekt het geheel in scherven
Soms verdenk ik mij binnen
Men spelt daar de tijd
Tot vermaak van zinnen
Vonkt extase en beurtelings spijt
Een haveloos hart als hete radiator
Jaagt meer dan lucht in stelling
Zo ziet mijn radeloze commentator
Elke…
Als kleur vervaagd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 De dood kent geen vrienden
ook geen vijanden
enkel de ademloosheid
gevolgd geheel stapvoets
door rust zacht.
Het zwaard van de nacht viel
ik heb het vannacht zien schitteren.
Het zwijgende ontdooide en bevroor
spraakzaam vanuit een donkere diepte
als ziel even verlicht weer opstaande
nu definitief aan het lijf ontvlucht.
Woord en daad…
Jeugddroom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 In de jeugd ontstaat al verloren strijd
Als de daden van de jongen
die wat anders wil
indruisen tegen wat de ander belijdt
De jongen houdt zijn wens stil
De druk van de groep is groot
Maar bijbehorende vernedering
slaat de creativiteit werkelijk dood
Het heeft dan geen enkele zin
Waarom is de mens zo gebouwd?
Of is mens zijn louter chaos?…
De poëet
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 386 De timmerman timmert, de smid smeedt
en wat doet beroepshalve de poëet?
Hij zaait woorden in terzinen en kwatrijnen,
laat daarmee zijn inzichten ons beschijnen
en oogst in verzen voor ons troost.
Breng daarom op deze dichter
die onvolprezen gemoedsverlichter
op een vast moment een toost.
De woorden gezaaid door de poëet
verzachten…
paradox
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 de mens gedijt het best bij wanorde
wat rommeltjes binnen handbereik
die 't bestaan veraangenamen
juist als alles geordend is krijg ik
als een peuter de neiging daarin op
brute wijze verandering aan te brengen
ik schop hoge torens om
smijt de blokken in het rond
en kom weer tot rust in die chaos
wel nu paradoxaler kan ik
het u niet voorschotelen…
Mijn beekje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 ik zoek een murmelbeekje
waar nog woorden zijn
geschetter en geschreeuw
zijn daar niet te vinden
in het water onderdompel ik
mij, met een diepe buiging
geef mij over aan het ritme
van het zachte vloeien
mijn beek is overal
als ik haar horen wil
zij vraagt om de bereidheid
ego af te leggen
.…
even maar
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 151 er waait een wind
voorbij mij; een kind
in de glans van haar ogen
het is zeker dat zij zichzelf bemint
wijl zij eerder door 't zijn lijkt bedrogen
ik zie nu, hoe ruimte zich vult,
sterker nog, ook mijn gedachten
geraken verlicht omhuld
met pure glans en gratie;
hier verlaat zich toekomst
op vrijelijk verwachten
woorden, ongezegd…
Fratsen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Ik heb rozen zien verwelken
mieren die bleven hopen
bijen zich te buiten gaand aan rozenkelken
en in gelukzaligheid onder dopen
Heb me door wolken laten bedriegen
me mooi weer voor laten liegen
en gedurende al die tijden
heeft het leven me stiekem
van jong naar oud laten glijden
In de gaten had ik het niet
maar het was mooi en ik was blij…
Werkdruk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Steeds zoekend naar concentratie
Mis ik de woorden die ik schrijven wil
Ergens moeten ze zijn verborgen
In een uithoek van mijn geheugen
Of verduisterd in mijn slijtend brein
Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis
En vermoei mij op mijn zoektocht
Herinner mij nog mijn jonge jaren
En gemak van leven en wenden
Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…
wachten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 60 zeg dat je
haar nog hebt
de taal
je niet
verweesd bent
van het woord
je het
drijfzand niet
zal zoeken
zeg dat je
een vogel ziet
in de wolken
je ziet hoe
donker water
lichter wordt
je met me
wacht tot je
spreken kan…
Hoeveel herfsten?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 159 Hoeveel herfsten
zullen we nog
samen wandelen
over het bladgoud
op de paden -verstrooid-
door onze voeten
betreden, belopen
die de weg zoeken
in tunnels
van spetterend
groen en spattend geel
...als 'n omarmen
Niet oud
voelen we ons
als we samen
....wandelen
We 'lezen'
de bladzijden
van de natuur
...als boeken
We…
wij zijn een rekbaar begrip fluisterde je.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 252 je zou nog een vlieger voor me maken
van latjes, papier en lijm
en heel veel touw
zoals vroeger mijn vader
op het strand zouden wij
weer uitgelaten kinderen zijn
rennen zouden we - op blote voeten
met wind en vlieger mee
ik weet dat je nooit wilde geloven
aan wederopstanding
maar toen ik je vroeg
een vlinder te zijn
liet je niet lang…
Liefde
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 268 Wil je met mij vrijen tot diep in de nacht.
De liefde, vol overgave
in het licht van de maan.
Even alles vergeten,
behalve de liefde tussen
jou en mij.
Kussend en strelend
verken ik jouw lichaam.
In werkelijkheid willen
wij veel meer.
Het liefst een prachtig
wonder na zoveel
maanden.
Wat is nu mooier,
dan een liefdeskind
ontvangen,…
Scheepsratten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 170 Waar mensen gingen en nog steeds gaan,
gingen en gaan we dankbaar met hen mee.
Als landrotten verhuisden ze ons,
van Azië naar Europa.
De wereld verkennen we met schepen.
Veel hebben we te danken aan de VOC.
Zo werden scheepsratten eilandratten.
Nog steeds houden we van schepen.
Van zeevogels en van de zee.…
Torenkraaien
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 Onderlangs een rijformatie
Van ruizende populieren
Zwinden zachtjes de wateren
En dolkoppig tierelieren
Uitwaaierend over de vegetatie
Sabelzwarte luchtacrobaten
Er met vedergeboren vleugels
In een jakkerend stuntgewiel bovenuit
Onbeteugelde aubades serenadend
Op het salsabil van de wind
Waarvan wij abstruus
De afglans intueren…
Uitdaging
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 299 Natuurlijk liggen er droge handdoeken klaar.
Natuurlijk krijg je zoveel warme chocomelk
als je wilt. Een mobiele sauna, allemaal
allang geregeld. Kom op zeg, even niet
janken en gewoon de Beringzee over zwemmen.…
Onbegrensde liefde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 552 Zijn stevige handen pakken mij op
een veertje, hij glijdt langs mijn lendenen
en leert mij zijn opwinding kennen
ik ben allang versmoord
voor het eerst laat ik mij volledig gaan
remmingen heb ik niet meer
nooit eerder gedaan
ik wil nog een keer
maar als ik dan in zijn armen lig
voel ik een onbegrensde vrede
ik verlang naar meer
meer liefde…
Respectvolle wereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Of het God is of de mens
die oorlog en geweld heeft uitgevonden
laat ik in het midden van de twijfel
overal ter wereld waar oorlog is
vallen er onschuldige slachtoffers
vrouwen en mannen, kinderen en ouderen
dat kan nooit de bedoeling
van een schepping zijn geweest
dat moorden, verkrachten, vernietigen
de laatste onschuld wordt vermoord…
Fernando de Noronha
poëzie
5.0 met 2 stemmen 515 De vinger Gods - een steile, plompe rots
Staat op 't genaadloos strak azuur gericht.
De ballingen op deze bruine schots
Zijn ook gevangenen van zee en licht.
Ontsnappingspogingen mislukken steeds,
Het vasteland is duizend mijlen ver;
Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er
Geland, maar als verdorste lijken reeds.
Nooit heb ik in…
Verleden dood
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.106 Ze wiegden zich, zwierven door tuinen
die ik niet meer ken. Gebakerd slapen,
de vleugels gevouwen in een lied. Nachtzwarte aarde.
Er vielen er veel die zomer. Uit schaduwbomen
vielen ze, van manen waar het ijsde. Het kind
een pop van nog geen meter hoog. En zo veel
gele snavels, zo veel stilte viel die middag op het pad.
Zou een vleugel bewegen…
Hun zwepen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit…
GOUD !!!
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 339 Wim Overweg is vijftig jaar getrouwd,
Zijn echtvriendin, zijn lieve vrouw Marijke
Zou al die tijd niet van zijn zijde wijken,
De Overwegjes worden samen oud.
Die vijftig gulden jaren overziend:
Elk krijgt het huwelijk dat hij verdient.…
gedijen in het zicht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 het is lang geleden dat ik
dagelijks de zin verwoordde
vanuit een divers perspectief
is het zo dat mijn blik in het heden
meer wordt vermeden, of
is alles al vermeld, verteld
over alles wat mij bekoorde
ben ik afgevlakt, ingepakt,
ingezakt, is de emotie vergrijsd
is de dag enkel een dief
op de loer, kwijlend wachtend,
op een vruchtbare…