Alle inzendingen, jaar 2018, week 4

heb je nog naar de Blauwe Maan gekeken? zelfs een hemellichaam ontsnapt niet aan een gesloten wolkendek, aan een geoefend oog, aan zwarte materie we gaan op nachtelijke jacht, hitsig als kokend water, gulzig in de lendenen dit is onze volle maan, ontdaan van halfschaduw, gehuld in de mantel van onze aanwezigheid die zich afzijdig houdt…

deze woorden wil ik schrijven, deze woorden doen wat pijn, wij kunnen niet bij elkaar blijven, jouw familie laat jou nooit gelukkig zijn, voor jezelf kiezen is een gewoon zaak, daarin maakte ik fout op fout, mijn woorden waren te vaak raak, al liet hun mijn gezegde werkelijk koud, van jou houden is toch heel gewoon, dat respect hadden ze…

In de mis klinkt het orgel als vanouds, de liederen zijn al even vertrouwd. De pastor bidt voor, maar de zielen in de banken zijn leeg en oud. Ze geven nog slechts een zwak signaal. Het klinkt alsof het half van buiten komt, waar het ongeloof zich danig roert, en ook het dorp heeft doen keren. Een teken kregen ze niet van boven tijdens…

mijn pupillen bedruipen wanden slierten langs sporen van mijn zaad de kakkerlak die zijn weg vindt in het verkrotte pand vol slakkenmeel en jij ligt in het laatje met je gezicht nog steeds omlaag maar ik vergaar jou niet het is de aandrang onbewoonbaar als ik ben…

De woonkamer ligt begraven in duisternis, op de eettafel staat de ontbijtboel al klaar. Wanneer men dan belt, is er iets mis. Ik luister terwijl ik leeg in de verte staar. We moeten op zoek naar H.N. Balken; ‘Is hij een vriend?’, ik weet het niet. Hij kon mij op vreemde uren stalken, geen idee waarom hij huis en haard verliet. Hij had de…

vandaag ben ik het huis niet uit geweest en bleef maar zitten op mijn luie stoel ‘t was zoals ik het gisteren had gevreesd de dag zou eentonig worden, zonder doel dat gaat nu al weken en lange dagen door als ik ziek ben en het huis niet kan verlaten de moed zinkt weg, de energie gaat teloor en ik kan niet meer over iets zinnigs praten…

Toen we in elkaar waren vroeg je en, heb je me gemist? Uit de heldere hemel tussen helm en zand de branding je armen, je ogen uit jouw mond kwam de vraag zoiets vroeg je nooit. Hoe kan ik je niet missen elke dag, elk moment dat je er niet bent maar waarom zou ik 't zeggen welke zin? Toch zei ik het. Zou ik zoiets vragen?…

Ik wrong me door de massa van stoppelbaard en verschaald zweet ik naderde je kassa, de rijen waren lang en breed. Ik zag je ogen blinken ze leken wel van ochtenddauw waardoor ze lichtelijk detoneerden met je Aldischort want die was grauw. Toen keek ik stiekem naar je handen, je nagels schoon en hoe ze scanden naarstig, vlot en amicaal doorheen mijn…

ANSICHT VAN WEEMOED er hing een damp van mistroostigheid over het water waardoor het zicht beperkt bleef tot halverwege mijn weerzin wij bevonden ons aan de kust van weemoed daar waar de tranen van eeuwen zich hebben verzameld in het onpeilbaar diep met een zilte smaak op de lippen als een vreemd soort heimwee naar vervlogen leed…

Beatrix, allemachtig... allemachtig prachtig krachtig Beatrix is tachtig…

het is als de taal van jou die niet weet waar ze is die zich verbergt in een doos en sluimert in de open lucht het is als de taal van jou die niet weet wie ze is die ontvouwt noch stroomt zwijgt en versteent die niet meer spreken kan…

Met jou had de wereld er beter uitgezien Ik weet het zeker Ik kijk naar de maan En weet dat je er bent Dat jou kracht er niet mocht zijn Dat het noodloot toesloeg Op een moment Dat we gelukkig waren Ik zou daarna Anders door het leven varen immens verdriet Doordat jij het leven Liet Hoop verdween Een ander licht op het bestaan verscheen…

Zoveel gebrek aan tastbare herinneringen aan vroeger, al lang gelee ,veelal verzwolgen door zee wekte ook de Friese marechaussee. Plunderingen van zee namen tig levens mee. Die storm, onbeschrijfelijk leed tot gevolg. Al sloten vaders koen snel de houten luiken deuren en ramen de buitendijken waren door. Wind gierde voor huizen langs, tijd…

'Moet-je-doen' Door tunnels van groen lopen door manshoog gras door zomers geel koren Onder.... de Eiffeltoren de Utrechtse Dom mag ook in elk seizoen Blijf wel naar voren kijken..... niet opzij Blijf ook adem halen diep ademhalen bij elke pas of stap Door tunnels van groen lopen...... moet-je-doen.…

Je bent een geestelijk gehandicapte. Je mist belangrijke gereedschappen om te communiceren. Er zitten talloze schroefjes los en de scharnieren zijn bij voorbaat al verroest. Hoezeer je ook contact met anderen wilt, je bent gedoemd om alleen en eenzaam te blijven. Jouw angsten verpesten zelfs het kleine, wat je dacht te hebben opgebouwd. Je…

Wij zullen blíjde zijn... De bomen blozen van vruchten. En ons hoofd is schoon als duizend rozen, nu we overvloedig zijn van zwenkend zomer-bloed... o God, God, ik en kende U niet, en was verlóren; maar nu ge Uw adem door mijn adem deinen doet, is Uw gedaante menig-voud in mijn herboren, 'lijk, beken-veel door 't barstend lente-land, een vloed…

de winter speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten…

Wat ik in de hotelkamer vond was al van anderen geweest was van herinneringen doortrokken. Kanttekeningen die ook mij aangingen routes die, wat iedereen weet, naar verkeerde plaatsen voeren. Oude wandelpaden, niet de wegen die we willen vinden. In een gang uiteengezongen onbegrip. Ik had het kunnen zijn die daar zingt vol weemoed en herkenning…

Ik rijm dit niet om u te amuseren, Nee, door dit heilig wekelijks gezang, Verdrijf ik somberheid, ben niet meer bang, En weet ik het banale te bezweren. Dus Kees ’t Hart: erken m’n parodie, Als ritueel en hoogste poëzie!…

Als ik je in mijn gedachten hoor, Je stem voelend in mijn bloed. Dan weet ik dat je aan me denkt Wetend wat je voor me voelt. Als ik je in mijn gedachte voel. Je handen van heel veraf, zo dichtbij. Je ziel rustend op mijn schouder Dan weet ik, je hoort bij mij. Als afstand geen barrière is. Geen afstand tussen jouw en mij Dan weet ik dat…

ik kan jou niet verstaan, want ik hoor jouw stem niet, maar ook jouw leven is gegaan, met vallen, opstaan en verdriet, kijk naar buiten, kijk daar, de zon, oh en kijk, die vlieg op jouw ruiten, ik wilde dat ik die even wezen kon, dan zou ik kunnen horen mijn lief mens, waarom, waarom jouw hart soms huilt, dan wist ik jouw aller diepste…

Ze keek om naar hem, haar zenuwachtige blik deed hem duidelijk niets. De trein was gestopt. Maar met het aankomen, was het haasten gestart. Hij had een taak, die zij hem toevertrouwde. In een plastic tas. Zij wist nog niet, wat ik daar zag: Dit was niet haar man. Misschien kon ze het voelen, toen haar ogen de mijne raakte in de…

Mijn Jezus, ik hou van U U hebt zo veel voor mij gedaan En bent steeds met mij begaan U blijft bij mij, ook nu. Mijn Jezus, ik hou van U Want U droeg mijn grote schuld En hebt mij steeds weer geduld U blijft bij mij, ook nu. Mijn Jezus, ik hou van U Want U zorgt elke dag voor mij U gaat mij nooit voorbij U blijft bij mij, ook nu.…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sexy lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog. Laat het door het lachen…

paddentrek gemist verdwaald eindigde hij als lijk in een kelder…

Een waterpartij van vreugde Een fontein van liefde Een fontein die klatert van geluk Een liefdesfontein Vol van plezier en geluk Een genot om van te "drinken" Tot je te nemen Genieten met volle teugen Een fontein die zijn stralen omhoog laat gaan Hoger en hoger voor jou Een liefdesfontein Die sterker wordt naarmate de tijd verstrijkt…

De dagen zijn lang de nachten zijn bang het bloed kruipt vanuit mijn hoofd omhoog De klokken luiden mijn hoofd vliegt vooruit de kerk loopt leeg ik volg een ander geluid Mijn vader heb ik begraven onder een gebroken raam mijn moeder heb ik naar de hemel gedragen Mijn dierbare broer had meer levens dan een kat maar dat mocht niet…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

met rommelende onderbuiken draaien wij ondersteboven In de maalstroom en terug verstrikt in het web van het zielloze zijn de altijd hongerende onrust schreeuwt naar alle moeders maar de borsten van de moeders zijn allang opgedroogd in de zo ontstane kraters verschuilt zich de valse slang vluchten kan niet meer en er is geen weg terug…

Vrijmoedige wandelaars slenteren over het slingerende zandpad vol bont gekleurde bladeren in vroege verte zien zij het herfstkind alleen met zijn onvoltooide schoonheid de wildernis op zijn jonge gezicht op zoek is hij naar zijn enige vriend de onvolwassen wolf die met hem speelt en alle nare kinderdromen deelt in stilte.…