Alle inzendingen

TEGENDRAADS TIMMEREN AAN DE WEG zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes…

Vrolijk gekwetter in allerlei klank en kleur eigen aan huismus Als een hippe huismus huppel ik mijn leven door Al heel vroeg hoor je mij tussen de bomen en struiken waar ik druk bezig ben met het zoeken naar voedsel of met de schoonmaak van mijn lichaam met verse druppels hemeltranen. Krijg gezelschap van een in zijn uppie parerende ekster…

we zwaaiden waaiden geluk naar elkaar na met tranen lief afscheid te hebben genomen de plaatsjes in elkaars hart opgeruimd en klaar voor een eindeloos lang weer ontmoeten onze geheimpjes hebben wij gekoesterd en de nieuwigheidjes worden persoonlijk overgebracht niet zomaar als pakket bezorgd en uitgedeeld wij ervaren de kleine…

zij speelde zo mooi viool en streek ook over mijn gevoelige snaar…

Je hoort alweer: ‘We worden kampioen, Zoals op dat EK in achtentachtig!’ Nu geef ik toe, dat was in één woord prachtig, En dan bedoel ik niet een shirt of schoen. Maar zorg ook deze zomer alsjeblieft, Voor weer zo’n dwarrelgoal à la Wim Kieft.…

Onvindbaar waren we die lange dag: we waren de paadjes achterlangs en binnendoor, brandnetels en berkenstammen, de ondoorzichtige oude kas achter in de tuin van een van ons, hutten in de bomen, in de bosjes waren we, verstopt onder bruggetjes en laaghangende takken van treurwilgen bij de gracht. We wisten alles van stekelbaars en salamander…

Geen luid geluid, geen luid geluid De winter vriest de vreugden uit. Maakt grond en sneeuw en harten hard en al de bomen zwart De hutten staan zo kil en stil alsof haar elk gesloten wil daarbinnen dringt de koude maar, daar uit de dodenbaar Gebogen hoofds, vereenzaamd droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten…

Pas op met mensen te laten lachen, ze gaan -- je ertoe dwingen.…

Ga stap voor stap over smalle balans van mijn woorden en gedachten langs stromen van intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van…

Er is geen vragen meer naar het waarom waarover vragen is geschreven je bent hier bij mij in leven mysterieus tot aan de dageraad na de reis vond jij de thuishaven waar je de muze weer kunt laven nu ook de spiegel is verdwenen wil jij van mij een antwoord lenen wat zal ik voelen als jij gaat laat ons de liefde nu bedrijven ik wil geen…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

Dat Poetin president blijft werd verwacht Hij mag weer zes jaar voor dictator spelen De monsterzege zal zijn ego strelen Al is het sprookje door hemzelf bedacht: 'Ik snap het wel, het gaat hier nu zo goed Dat u gewoonweg op mij stemmen móet'…

Een lijntje naar elkaar Lijkt zoek Ik wil haar graag weer vinden…

vanavond is het weer zo ver een week naar uitgekeken tachtig singles van her en der in Borculo neer gestreken gezellige uitgaansavond samen koffie drinken en praten blonde vrouw keek naar mij maar had niets in de gaten feestjes van dating oost voor mannen en vrouwen zijn elke week een troost om contacten op te bouwen zit al twee…

Het lichtspel in het bos Dwarrelende gedachten Kom ik tot mijzelf…

Lieve lente, daal toch neder. Lieve lente kom toch gauw Breng ons loof en lied’ren weder, en de bloemen geel en blauw Sneeuwklokjes die smelten Kanariegele Paaslelies luiden Blauwe Lagunastranden de waterblauwe hemel inluiden Vogels die fluiten diertjes die ontwaken planten die groeien -de hemel aanraken…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

de kersenbloesem wuivend in de zwoele wind straalt in volle pracht…

Weer is het nacht, verzonken klokken luiden, een gore wolk hangt om de scherpe maan. Het kerkhof droomt, waar oleanders staan, en zerken om de graven aan te duiden. De spanning stijgt. De wijzerplaten slaan. De klokken durven niet meer goed te luiden. Er stroomt een grote luwte door het Zuiden, het is het uur dat graven open gaan. De deksels…

De tastende ontucht van uw teedre handen. Het duister...geur van rozen en van wijn. Morgen zal wroeging weder wreder branden. Maar heden: laat ons zalig zijn. ------------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

De allergrootste economische kracht is -- smeergeldomkoping.…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens doorstroomt zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart aanwakkeren tot levenslust als wapen tegen eenzaamheid.…

mijn vader hij sprak alleen maar gevleugelde woorden. soms bleven die hangen aan de hoogste takken van de populier. daar glommen ze als kermisballonnen en kleurden mijn leven vol zwier. nu nog vallen ze soms als rijpe vruchten in mijn schoot dan proef ik: mijn vader is ooit wel gestorven maar voor mij is hij lang nog niet dood.…

Haviken strijken hun pluimen Hun lobbyclub heeft goed werk gedaan 20 miljard voor oorlogsschepen Wen er maar vast aan Het kan oplopen tot het dubbele en misschien nog méér De eindjes staan open Politiek kent geen ommekeer Oorlogsschepen zijn passé Geldverslindend en kwetsbaar op zee Afgeschreven in 30 jaar Meer op de werf dan vaarklaar…

Toch wel ontstellend: dat de oudere mens gaandeweg diep-serieus kan worden, metafysisch in zwaar weer geraakt, nauwelijks meer kan achterhalen wat voor kind hij is geweest. Hoe nostalgisch moet hij zijn om dit hardop te constateren! Nu de dreinende wolken eindelijk aftaaien, blauwe beloftes warm ontdooien, verfrist zijn geest: seizoenen…

Door luchtig eikenlover dalen vleugels zonlicht op groepen bosanemonen hun verblijdende witte kleur glanst en spreekt van zuivere wil tot teer bloeien en ontembare kracht om na gezamenlijk vergaan en verborgen wachten steeds weer opnieuw te leven in sommige kroontjes vertoont zich wat ijl roze een schier verdampte wijndruppel…

Jij bent jij en ik ben ik dat is de dualiteit beiden zijn wij vrij jij kent mij en ik ken jou zo ontstaat een eenheid wij blijven beiden vrij jij wordt mij en ik word jou in vrije moraliteit jij en ik worden dan wij wij worden is een keus in onze echte vrijheid en heus niet periculeus…

light verse normaal gesproken heb ik Bart Chabot best wel hoog maar zijn bewering dat de meeuwen een vliegbrevet hebben gaat mij wat ver vissen hebben toch ook geen zwemdiploma…

Mijn deur is gesloten niemand kan naar binnen Ik zit binnen met mijn deur gesloten Zo zit ik gevangen in mijn eigen gemaakte gevangenis…

De grote optocht is voorbij, en nooit voorbij: onvergetelijk.…