Alle inzendingen

In de trein bedacht ‘k hoe ‘t zou zijn als we elkaar niet zouden zien Erg sneu, op Valentijnsdag nog wel Mijn mobiel vergeten hoe zou jij, hoe zou ik nu weten Je wilde een ontmoetingsplek die ‘k niet kende ‘k Vroeg een NS mevrouw waar die was Ze snapte ‘t niet Toch zei ze: er is een wolk van licht daar Ik eerst naar de trappen…

daar, waar dromen najagend met ambitie, inzet en overtuiging sturend op resultaat nieuw land wordt herwonnen uit het flevo waar inventief ontwerpen en gebundelde energie geworteld in de kunst van samenspel geïnspireerd door de passie van makers weids en krachtig als haar molenwieken hefbomen zijn voor bouwen met toekomst waar opgroeien…

plots waren we mensen zoals mensen waren die door water waarden op weg naar een nieuw land zoals mensen zijn die eens hun huis moesten verlaten zoals mensen zijn die hun kind verloren en dan ineens werden we 'menschliche' mensen zoals een filosoof ooit eens zei…

1001 ongstelde vragen in verband met de leiders van de belgische kerk. roger had akkefietjes met zijn neefje als loverboy! godfried had porno op zijn hardeschijf en bleef schandalig weg op de receptie omdat franciscus kem had gevloerd. johan bood zijn ontslag aan bij de paus omdat een jongere hem voorbijschoot om aartsbisschop te worden. na-ijver…

hoe zal ik het zeggen jij bent zo gewoon zo alledaags en toch bijzonder zoals ik jou ervaar en beleef blijft daarom een volslagen wonder van alle gehoorde klanken word ik steeds weer geraakt door jouw uniek zuivere toon jij beroert dat wat er huist tussen mijn beide flanken…

Mijn kind, ik zie je overal, je bent nu bij de wind, het mooiste bergkristal, Ik hoor nog elke dag je stem, schrijf nog iedere dag je naam, Ik mis je zo vreselijk op dit aardse bestaan, Mijn leven gaat door, al lijkt hij stil te staan, De dag dat ik jou verloor, is de dag waarop pijn nooit meer voorbij zou gaan. Je glim lach, je liefde,…

Toen ik jong was – mijn dromen nog zo schaars dat ik ze opschreef – was dit groots geweest. Een duif op mijn dak! Boodschapper zeker des Geests of Lichts of Hemels – geen dom luid beest. Nu: hier sta ik in de keuken. Denk: blijft bij alle koeren nog het rookkanaal leeg? Komt vanavond nog mijn rook, mijn reukwerk weg? Niet of u…

Wat kwelt men dart'le knapen, Voor liefde en lust geschapen, Met Grieks en met Latijn, - Of dwingt hen 't hoofd te breken Om ook de taal te spreken Van Seine en Theems en Rijn? De lieflijkste aller talen, Waarbij gene oude halen, Die 't van de nieuw're wint, En meesters eist noch tolken, Is één bij alle volken: - Verstaat gij haar, schoon…

...doop doop di doo... zong Marilyn miss silver screen in vervlogen tijd op 't witte doek uitgemonsterd in haar wijd uitstaande oogverblindende wonderwitte mannenhart en ogen blik verslindende boven beide bovenbenen vrijelijk door een luchtstroom opwaaiende zomerjurk een bruidssluier in wittebrood vervlogen…

Uit de verlegen zinnen die je me gisteren stuurde vallen eenzame woorden alsof ik jouw fraaie bloem niet frivool zou bewonderen zonder intense genegenheid een nieuwe bladzijde in het open liefdesboek de letters zijn nog wit onzichtbaar op blank papier uit jouw stille waaiershand groeien verse zaailingen in vruchtbare geboortegrond…

het licht van het portaal brandt waakzaam onder de smalle rand bewaakt dat het ogenblik onbepaald aan eeuwig is onderschikt. wie de voordeur ingaat op een laat uur verbreekt de kalme betovering maar voor een korte duur. het huis biedt vast weerstand half dommelend half verlamd. binnen is de innerlijke kou zacht gedempt in de ruim geschikte…

Een Duitse denktank heeft berekend dat iedere wereldburger maximaal vijf kledingstukken per jaar mag kopen om binnen de 1,5 graad opwarming te blijven die in Parijs is afgesproken - zoals Wim Meyles zegt in de toelichting bij zijn snelsonnet. ________________________________ SECOND LIFE Ik slijt per jaar wel zesendertig sokken Van minstens…

het woordloze gemis de totaal vreemde stilte die zich laat horen boven het gewoel van het alledaagse... er blijft veel te wensen maar het zijn toch onmogelijke wensen die nooit echt aan de verwachting zullen voldoen…

elke morgen wandelde mijn vader met floris, zijn jachhond naar het witbos vol zilverberken. na elke tocht bracht hij een paar vogelveren mee. mijn moeder die kunstenaarsbloed in haar aderen voelde knutselde met haar pianovingers daar twee grote engelenvleugels mee, die ze lieten verbronzen. boven de schouw hield dat kunstwerk voor…

HEBBES van WIR WAR Producties/Frisse Oren Kwam naar de Krakeling in Amsterdam Voor een acrobatische muzikale voorstelling Mijn onbeperkte dochter Giulia En ik haar vader, Jan Jacob, waren erbij Donderdag 22 februari 2024 Westerpark, aanvang 14.30 uur HEBBES: absurdistisch maar zo realistisch De zaal vol met kinderen heel stil…

Een jonge zon streelt rode knopjes van kerspruim bloeit helemaal op…

Ik tel mijn vrienden en houd vijf vingers over: ik geef jou een hand!…

na de overtocht op de nieuwe oever keek ik zoekend om me heen ze waren weer aan boord gegaan en weggevaren zonder iets te zeggen er was weinig te zien en ik begon maar te lopen wensend dat ik een stok had op de boot hadden ze uitgelegd wat ze tot nu toe hadden ontdekt en dat het onderzoek nog in volle gang was ook hadden ze gezegd…

schouder aan schouder, pas na pas weer :puik doelpunt ! ook trainer glundert !…

wij droegen de lach aan elkaar op stapten met plezier in het warme bad vol koesterende aandacht waarbij elkaar raken een open vraag is om reactie te krijgen terugkijkend op de stimulerende samenkomst zijn wij uit de egotripping gestapt die corona beheerste en weer over naar de echte fysiek rakende contacten het was of…

De Nederlander koopt nogal wat kleren, gemiddeld zesenveertig stuks per jaar. De anderhalve graad komt in gevaar als wij dit niet tot vijf gaan reduceren. Een mens wordt dikwijls aangenaam verrast door wat hij vindt in eigen kledingkast.…

Ik had het leven me anders voorgesteld, Meer als een spel van nauw betoomde krachten, Van grote passies en vermetel trachten, De grote trek, de worstling met geweld. Geen vrouw is Venus en geen man is held, En beiden trachten zij elkaar te pachten, En geen van beide' is ooit een dag bij machte Te leven door klein euvel ongekweld. Men wil…

Bewaar me voor de helderheid der dingen, Het schone hemd, de reidans en de zon. Geef mij het spiegelbeeld, herinneringen, De vale schutskleur van het kameleon. Ik ben er niet. Geen bloedbaan ruist in mij. Ik leef in schaduwen, ben nameloos. Laat me verdorren in het wintertij, Ver van de zomers met hun hels gehoos. Ik kan de lichte stormen…

vogels vullen de lucht met prangend koorgezang als in een kosmische kathedraal met bomen als pilaren en blauw hemelgewelf ze kondigen heilige dooi aan het einde van bevroren tijd…

Het is een ware bron die lamp aan het plafond. Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.…

de zee spoelt de oudste dromen door het onderwaterwoud zwart groeit door het grijze heen ongepolijste sporen van erosie en verval hoe zacht deze hemel van schelpenkleuren het licht beeft van verlangen in de blauwe koelte bloemen vogels en vroege dromen een milde voorjaarsregen vult de verweerde letters van jouw naam verre tonen…

Ik was nog zo jong en ziek geweest een liefdeswonde, die zomaar niet geneest Had dokters van dorp tot stad bezocht Toen bleek dat ik overal tevergeefs had gezocht. IK bladerde door medische encyclopedieën Viel voor psychiaters op mijn knieën: “geef me een pil om mijn liefdesverdriet te genezen Maar ze schudden zich het hoofd en vreesden… Toen…

't is vastentijd en lente wil wel komen maar ook de zon is nu nog niet echt klaar. De botten aan de bomen zijn al daar maar bloesems nog maar enkel in mijn dromen. Toch hoor ik al wat vogels in de morgen die zeggen mij: relativeer je zorgen.…

Laat ons klinken, laat ons drinken, laat ons maken de dubbele haan, ik wil wijn gaan drinken al komt er een kater achteraan. Vul mijn glas met eerste klas rood of wit druivenvocht; superieur van ras, dus geen goedkope fles bocht. Wijn met de macht om mij vannacht m’n verdriet te doen vergeten, dat zij naar wie ik smacht niets meer van…

De winter keert weer op zijn natte schreden Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten Toen plots een paarse zee lag aan mijn voeten Na één dag zon...zo lang lijkt het geleden Mijn kap en poncho kwamen goed van pas Geen sneeuw, maar regenruis in 't struikgewas…