wees eens stil luister eens naar een ander wees eens alleen maar een praatpaal waartegen een ander over zijn zorgen en angsten praat geef eens niet meteen je zo goed bedoelde raad zeg eens niet als ik jou was dan had ik dit of dat heel anders gedaan oordeel niet maar luister probeer te begrijpen dat wat voor jou geldt niet voor een ander…

als begripvol elkaar begrijpen en meelevendheid echt medeleven is als liefde echt liefhebben en respect elkaar respecteren is als menswaardigheid menswaardig en medemenselijkheid echte naastenliefde is zou er dan misschien geen oorlog meer zijn zou er dan misschien overal vrede zijn…

als de torenklok zes uren slaat is het tijd om te gaan eten zal je daaraan denken en het niet vergeten dat zei mijn moeder elke dag als ik ging voetballen op straat ik vergat weleens te luisteren u weet wel hoe dat gaat veel later een kleinzoon op bezoek hij wilde voetballen op straat en oma zei: maar snel naar huis als de torenklok…

hier te moeten gaan in dit digitaal sterflokaal hier vergaan ver gaan…

de verwondering van een kind dat voor het eerst de wereld ontdekt hoor, het vogeltje zingt het poesje likt haar pootjes kijk, een eendje in het water er vliegt een vliegtuig in de lucht de wereld is een wonderland met elke dag iets nieuws daar is de lach van mamma en de sterke hand van pappa later… nee, dat mag niet oei, een…

alles lijkt veel dichterbij het klinkt een beetje raar als je de wolken wilt bezoeken staat er een trapje klaar voor de kinderen is het feest zij mogen op de regenboog ze glijden van links naar rechts naar omlaag en weer omhoog de mensen in de wolken zijn niet meer vreselijk moe ze kunnen uren lopen de engelen kijken lachend toe ze…

ik hou van de muziek als ze haar verhaal vertelt de muziek die me meeneemt naar haar wereld van de boeken. met de vele woorden die mijn fantasie prikkelen de woorden die in mijn gedachten willen wonen ik hou van het kaarslicht dat alles mooier maakt het licht dat me laat verlangen naar de romantiek van vroeger van de lichtjes…

de waarom-vragen botsen tegen harde muren kaatsen terug, botsen en botsen weer geen antwoord nooit een antwoord opstandig smijten met kletterende woorden adviezen worden keihard weggeschopt geen antwoord nooit een antwoord monden schreeuwen: waarom! zonder geluid en met geluid de echo van deze schreeuw is al eeuwen oud geen…

een lachende clown de geschminkte vrolijkheid verbergt zijn verdriet…

een rij poppen op de kast netjes naast elkaar het babypopje bij de mammapop een rij autootjes op de plank netjes naast elkaar samen met de pappapop het meisje kijkt naar de poppen ze pakt de autootjes het jongetje kijkt naar de autootjes hij pakt de poppen ze spelen vadertje en moedertje het meisje wil de vader zijn het jongetje…

Onderwerp: Patstelling Het schrijven heeft niks opgebracht Het is en er is tijd om te bezinnen Andere paden te berichten Het geluid wat te verstillen Arensoog…

we doen zo vaak alsof we doen alsof we blij zijn terwijl we het niet zijn we doen alsof we luisteren terwijl we ergens anders aan denken we doen alsof we het leuk vinden terwijl we er niets aan vinden we willen niemand kwetsen dus we doen alsof maar ons verdriet is echt onze pijn ook ons eenzame gevoel is echt onze angst ook…

Ik wacht terwijl ik zacht praat tot de nacht die naar me lacht En soms als ik wacht met geduld, of minder verander ik ongezien van een rups in een vlinder…

Een geur van vroeger Doet me denken aan toen Een herinnering aan alles Wat ik van plan was te doen Ik denk aan al die plannen En weet het nog heel goed Met een glimlach kijk ik terug Naar die jeugdige overmoed Van alles zou ik gaan doen En dat was toen heel wat Maar het eind van ’t liedje was: Ik liep op het gebaande pad Ik deed wat…

er waren eens twee dozen die zaten vol met uren er was een doos met fijne en een doos met nare uren de fijne uren waren boos omdat ze vlug voorbijgingen ze wilden langer blijven maar werden snel herinneringen de nare uren daarentegen duurden altijd heel erg lang de mensen waren daar niet blij mee voor die uren waren ze zelfs bang…

wielen zijn heel belangrijk misschien klinkt dat een beetje raar maar wielen zorgen voor vervoer ze rollen je van hier naar daar als baby heerlijk ingestopt liggend in de kinderwagen word je overal heengereden ze hoeven je niet te dragen later krijg je een driewieler je beentjes trappen driftig rond wel heel voorzichtig zijn want je ligt…

ze reisde met de trein door haar leven de trein stopte op het eerste perron haar schooltijd het was mistig de indrukken uit die tijd waren vervaagd het tweede perron de tijd dat ze werkte plezierig en moeilijk daar was het derde perron haar lange huwelijk dat geen stand had gehouden op het vierde perron bleef de trein…

in de baan van de laatste zonnestraal dansen de stofdeeltjes hun dodendans nog zijn ze zichtbaar voelen ze de warmte de kilte nog even ver weg dan komt de kou steeds dichterbij de zon verdwijnt de stofdeeltjes zijn weer onzichtbaar ze verlangen terug naar de zichtbare acceptatie van hun zijn tot ze moeten vluchten…

er waren eens vier kleuren rood, blauw, geel en groen die hadden heel vaak ruzie het gebeurde in elk seizoen de ruzie ging er altijd over wie de mooiste kleur nou was ieder vond zichzelf het mooist dat was helder, helder als glas ik ben de allermooiste zei rood heel eigenwijs ik ben de kleur van liefde en verdien de eerste prijs nee…

Ik staar naar het plafond Denk terug aan hoe het ooit begon Aan de herinneringen die ik nog zo goed weet Wat ik zoal als heel klein meisje deed Leren fietsen tot ik weer heel hard viel Mijn vader dan vroeg om toch maar weer een extra wiel De lieveheersbeestjes en pissebedden Die ik van de grote spinnen wist te redden De vlinders die ik…