Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.718):

kanteklaar

hoogingenomen beklimt de haan
de mesthoop op het plein
broedkuikentjes, van schrik ontdaan,
zijn bang en blijven need'rig klein

de hennen kakelen, uitgelaten :
"zie toch die knapperd ! zie zijn kam!"
"ssst ! onze lieverd gaat nu praten"
klokt de bazige kloek : "silence, mesdames!"

hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn dogma's gutturaal
geen kip die zijn woorden begrijpt
maar hij hanteert vast Godse Taal!

geen haan duldt hij meer op het erf,
dat hoort de hele kroost te weten!
wie nog zijn regeltjes bederft
moet maar het rotte graan gaan eten!

parmantig stapt hij van zijn troon
de kloek blinkt dwaas zijn aaltige bot
heel waardig wisselt hij zijn kroon,
op naar het buurhok... want hij is God!