Het gezicht van de Aarde
Je handen die krommen
De beide ruggen zijn gericht
naar de zwaarte
Naar het gezicht van de Aarde
Naar de grond en het felle licht
Twee levende kommen
onder de kin geplaatst
Twee kuiltjes met tranen
Evenredig veel namen, ogen
en haken. Het verleden verzonnen
behuild, geproefd en geslikt
De vergissing losgelaten…
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 28 mei 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet