MISBRUIKT
Het meisje aan de waterkant
zag wolken, grauw en hoog
Het grassprietje in haar hand
bevatte het nat van haar oog
De hemel, stil in avondlicht
rustte van een zware dag uit
In haar hart klonk ’t gedicht
haar stem was zonder geluid
Door ‘t riet zuchtte de wind
alsof hij gelijk ‘t meisje leed
O, waarom was zij zo blind
toen hij haar had uitgekleed
Het meisje aan de waterkant
zag de wolken grauw nabij
Sinds hij haar had aangerand
vierde haar verdriet hoogtij
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 23 juli 2012
Geplaatst in de categorie: kinderen