NAAR GENE ZIJDE
De dood, hij klopte op mijn deur
ik had dat nauwelijks in de gaten
Dacht wat heb jij een bleke kleur
hij sprak verzet zal jou niet baten
De dood nam plaats op een bank
waardoor we daar tezamen zaten
Ik voelde zijn hand in mijn flank
ik kon hem waarachtig niet haten
De dood, hij leek mij zachtaardig
hij zei, jou baten geen advocaten
Kom nu, rijs op en sterf waardig
klonk het, wijl we gezellig zaten
De dood vatte mij bij mijn hand
sprak, eigenlijk zijn we al laat en
Ik breng jou naar de andere kant
om je in ‘t eindloos neer te laten
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 19 augustus 2014
Geplaatst in de categorie: overlijden