Nooit meer hetzelfde...
Ik moet het iemand vertellen,
vind je het erg als ik je bel?
Ik heb geen zin in mensen die vragen stellen,
waar ik nu ben beland noem ik de hel...!
Ik vraag alleen maar om te luisteren,
mij begrijpen hoeft ook niet.
Geen woord, niet praten of fluisteren,
naar mij luisteren is hoe ik geniet.
Kom ik hier ooit nog overheen?
ik hoor van mensen dat het moeilijk gaat.
Ik ben boos, woedend en opeens gemeen,
ik pak hem terug die vieze psychopaat!
Mijn hele leven is totaal verwoest door hem,
ik zie hem nog steeds voor me staan.
Ik wil het vergeten, achter me laten alleen het zit klem,
Waarom heeft hij mij dit aangedaan?!
De gebeurtenissen van die avond blijven bij,
wat er is gebeurt is nu een deel van mijn leven.
Nooit meer zal ik dat zijn, het kleine woordje ''VRIJ''
ik kan het hem nooit vergeven...!
Geplaatst in de categorie: verdriet
Herkenbaar.
Maar wil jij ooit weer VRIJ zijn, leer dan
hem zijn domheid te vergeven, nee, je hoeft het
niet te vergeten, maar vergeven.....
Echt het maakt je weer VRIJ