Droog verzuipen

Hangend in de leren fauteuil,
met ’n warme wollen trui.
Zat ik lekker onderuit gezakt,
plotseling kwam het ongemak.
Sprong uit de stoel verwoed
en dacht dit gaat niet goed.
Ik krijg geen adem meer,
wat heb ik nu toch weer.
Er gaat van alles door me heen,
maar de adem blijft steken in mijn keel.
Naargelang de minuten weg tikken,
sta ik hier werkelijk te stikken.
Radeloos probeer ik adem te halen,
loop van de kamer naar de keuken te dwalen.
Mijn luchtklep is hermetisch afgesloten,
het word nu toch echt wel kloten.
Snak naar adem, word doodsbang,
het duurt ik weet niet hoelang.
Steek m’n vinger heel diep in de mond,
water kwam omhoog, opgelucht was ik terstond.
Ik denk nog vaak wat met me is gebeurd,
's morgens heb ik om ’n ander getreurd.

Droog verzuipen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 697