2.363 resultaten.
kenbaar
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 91 bij het vale licht van een besluiteloos zwerk
deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen
een afstand te overbruggen, wetende dat
wat achterblijft als echo blijft naijlen
er is nog zalvende tijd om mee te drijven op
het ruisen van zilveromrande zomereiken
te wissen wat ik weet, te weten wat ik
niet wist en dan moet alles nog blijken…
definities
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 wachtend op gereedstaande tijd
dichter bij elkaar, samenvallend
het ademt naar verbrande kindsjaren
eenmalig vatbaar voor geheugen
een nachtelijke hond
blaffend door het open raam
gierende vliegtuigen, zoekend
naar bestemming aan eindige kusten
gelijkend op esdoornzoet
maar dan flonkerend in zekere mate
een gestelde vraag, zich…
hemelhuis
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 104 opnieuw, in een poging niet te betreden
planten we bodemloos onze dunne bomen
te voet, langs de randen van vrije vlucht
op zoek naar de wortels van verlangen
om ons af te zonderen van het heden
de kaalheid van onze vlakte te omzomen
tevens voor wankele schreden beducht
altijd tussen gedachtemuren gevangen…
Alsof
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 162 Ik breek elke avond het sterrenstof
alsof het mogelijk is
want wat je overhoudt is gewoon stof
dat met een zuchtje wind
op alle meubels springt
alsof.…
ordinarium
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 90 zodra luchten klaren, wolken
in ruimte tuimelen
wij over eilanden dwalen
liefste, bewaak mijn dijken
onze bladstille getijden; in
leidzaam wederhoor, zo sereen
weidse wijdte; streel het
ogenblik, de stilstand van tijd
het strijken over huidse haren
schenk ons genade
tem de eindeloze zuchtrivier
dona nobis pacem…
De dag dat alles anders werd.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 De dag dat alles anders werd,
waarop de waarheid 't daglicht zag,
waarop wat eerst verborgen was,
heel openlijk voor 't grijpen lag.
De dag dat alles anders werd,
waarop de dromen zijn vergaan,
waarop de eenheid die er was
heel plots de mist is ingegaan.
Die dag dat alles anders werd,
toen is er ook iets nieuws ontstaan:
de vrijheid die…
Bellen
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 225 Ieder gedicht heeft iets van een veertje
dat naar het licht zweeft
hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft
zijn woorden gaan door de ijle lucht
naar de atmosfeer
een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste
of misschien onze lieve heer
hij benadert immers het onsterfelijke van het woord
ik heb alleen lang niet meer van hem…
Het park
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 82 Voorbij de lanen van licht
en schaduw ligt het park.
Rechte paden verbinden
witte beelden met een
onzekere betekenis beladen,
verlies aan overgave,
hun voltooide gebaren
in groene kaders.
Zonder een belang
te leven, mooi, hevig.
Dichtbij is de stenen huid
om het vergeten bloed.
Een zucht in marmer
gedrukt en fijn zweet
van…
anadroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 aan de rand van het wuivende bos
tegen het kleurloos van schuivende wolken
een wegstervende trein, weet je nog dat
ieder van ons, hoewel onwetend, samen
het verschil der delen, ons beider geheel
onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift
als ontmoeting van verlate tijdgeesten
grenzend aan de binnenkant van donkerte
geduldig onafwendbaar…
verdronken land
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 vanmorgen was de deur op slot
was zicht aan buitenmuren onttrokken
honderdjarige rust, handen en
gelaat in geduldig vlees gegoten
lucht aan lippen, zoals zeespiegel
op evenbeeld kan bogen
gruizige aarde, diepzee en bodemleven
zoals einde aan geheugen
met meer honger dan een maag
kan verdragen, meer droogte
dan deze dorst verborgen…
impasse
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 doodlopende wegen blijven
onaangeroerd zonder ommekeer
het geheugenlandschap
vergeet een schip in de verte
zodat je soms een sterrenbeeld ziet
dat als vliegtuig ontvouwt,
als tegenlicht zonder zon,
ons plamuureiland misschien
en een schitterend gebrek
ter afsluiting
onderwijl vang ik bot;
dit bleek toch geen goed idee…
Proza
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 146 Jaren schreef hij
teveel naar zijn zin
men kent hem als geen ander
totdat hij
steeds minder open
dichter werd…
Mijn fee
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 126 nog voor ik mijn oor
te luister leg op het kussen
van mijn dromen
zeg ik je gedag,
intussen weet ik dat morgen
een fee bij mij zal komen
dat wil ik nog even delen
immers het geschiedt niet elke dag
dat een freule uit het toverrijk
mijn hart komt vullen met zoete spijs,
bij helder daglicht wel te verstaan
en dat de smaak heeft van chocolade…
Het is vroeg of laat
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 95 het is vroeg of laat
en onderscheid hiertussen
kan even geen kwaad
ik hang als het ware
aan de klepel vast
die beweegt wel, maar
denkt zeker niet na
welke koers we gaan varen
het is heen en weer
binnen de houten kast
en de sleutel ligt al jaren
te wachten in de onder la
ik voel wel dat de veer
ietwat licht is gespannen
maar dat…
De pyjama
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 89 Wie is er niet wild
van de nonchalante pyjama’s in zijde.
De monochrome exemplaren
In rijke kleuren,
als diepblauw of smaragdgroen.
Ideaal voor een zondagse brunch.
De bloemenprints vind ik
onweerstaanbaar.
Draag ze casual met instappers
of een flink paar hakken.
Een oversized zonnebril op je neus
voor dat kleine beetje Beyonce gevoel…
remslaap
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 ik leg je weer neer in mijn droom
zodat we niet ontluisteren of
verzaken in een maaltijd
gelijkend op honger, op
geannuleerde genade
als voorzetsel buiten zinnen
laten we de volheid
van hunkering doorgronden
laten we afwijken van stoepranden,
elk fossiel kun je ontkalken
samen gaan we bestaan om
werelden in kaart te brengen
sta…
blokje om
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 een ommetje maken we niet
meer, we droomden planmatig
in termen van rollen, empowerment,
strategie en kregen gerichte feedback
we trotseerden, vereerden
en walgden
we gingen ons vlees braden
zodra de zon weer even scheen
we vlochten het landschap
in knopen, hoeken en lijnen
we duwden een schaftkeet
in het afwateringskanaal
toen…
op een afstand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 zo lijkt de lucht een ademveld,
versteent het land tot
rots die in regen oplost
als een wijkagent in de verte
wacht,
met de sneeuw van populieren
waait het daglicht uiteen
dat leunt tegen de vallende
schemer, nergens verder…
razende hoogte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 om het huis een trein vol loden zand
het spoor verwaaid, de daken gedicht
in de lucht een blauwe spiegel
glanzend op het heetst van de dag
het verstand steekt zijn koppen bij elkaar
schaduwrijk, het is geen gezicht
nu nog 'n hongerdorst, geurend naar
het lijf dat ik niet omhelzen mag…
Oogst van de dag
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 109 Open elke dag
Met een glimlach
Alle ingrediënten voor het leven
Zijn al gegeven
De zon, het land en nog meer
Alles te zien, elke dag weer
Gewoon werken op eigen akker
Als schilder, slager of bakker
De glimlach met passie,
Inzet en wandelen als makker
Als gereedschap op de akker
Bewerk het land
Het zal vanzelf gaan
Met een glimlach…