hier bestaat geen consensus over maar is dat nodig bij landelijke stroomstoring bij aanwezigheid die ter plaatse geldt dieper doordrongen in landschap langer dan miskenbaar verder dan afstand tijdelijk maar reeds voltooid en tastbaar zonder twijfel of onbehagen het staat geschreven in overdrachtelijke zin uiteindelijk…

Afstand is digitaal, een contactformulier, een chatrobot voor 24/7, eerst een app installeren. Afstand is zoeken naar, jammerlijk tijd verliezen, wachten op zoveel vóór u, een uitgevallen verbinding. Afstand is geen vervoer, gebrekkige toegankelijkheid, apparaten niet kennen, juiste woorden missen. Afstand is weg raken, steeds zoeken…

het ‘alleen’ woont prettig in het huis gebouwd met trouwe muren en knusse hoeken met ramen dichtgeplakt voor ogen die kijken op de stoelen zitten gedachten te wachten op hun beurt ruziënde gevoelens rennen rond de tafel verschuilen zich voor ogen die kijken het ‘alleen’ woont tussen klachten krakende protesten van ouderdom…

kunnen we terug naar de toekomst en wiens schaduw is dat dan is het mogelijk om vleesloos voorbij te gaan als een wolk welke indruk zou de streling maken of minzaam te lachen naar het onaanraakbare…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…

er stond vandaag geen maat op de ochtend nauwelijks aangevangen en bij daglicht onthuld het moest ervan komen de juiste steen, uit duizenden op het aanwezige pad we hoeven dit niet ter instemming voor te leggen dit aanroepen van onbeschreven ketelhuid alvorens aan ruwe tegenwoordigheid nog eenmaal te spiegelen…

Boven ons, oude reuzen van het woud. Onder ons, verdorde varens, ontluikend daslook. Tussen ons, korte woorden, korte blikken, snelle passen. Onze stappen zijn meer verzekerd dan ons spreken. Boven ons, een oude gelofte. Onder ons, turf die is blijven smeulen. Tussen ons, een heel leven.…

de plastieken stoelen van de halte neigen naar de slappe gestalten die ze vandaag onbedachtzaam bezaten de hitte zakt en wat overblijft een zweem van zweet en lege ronde kartonnen weke doosjes van lopend ijs gesmolten room en wespen en lome wachters zwijgend als op scheep naar lang vergeten oorden of naar van waarheen ze kwamen…

O kamertje, kamertje in mijn huis Is er dan geen doorkomen aan Waarom blijf je gesloten als een kluis Mag ik dan nooit naar binnen gaan De gang is een weg naar bestaan Om woorden te zoeken, te blijven dolen Want reizen is twijfelen, te denken aan Wat onbereikbaar ligt verscholen Het dorsten lijkt wel het doel Niet slechts het water Zo…

Wanneer iets neerdrukt zijn er klanken van vogels Donkere gedachten de nachtegaal de dag in haal Wanneer iets blij maakt zonlicht in het aangezicht de nacht haal huismussen tsjilpen…

we spraken af op het terras van restaurant 'le gourmand' het was bijna dertig jaar geleden -ik heb je nooit gekend- we groetten elkaar als oude bekenden en je vertelde me van vroeger en van nu -dat ik je niet gekend heb- ik herkende je geur als die van mijn eigen huis als na een lange reis -ik herinner me wat ik nooit heb…

het binnenbloed kruipt bij elke slag van het hart wast gewogen dagen weg gaat aan zaak of rede voorbij maar verlicht niet het gewicht van steen in weke maag doch tempert geruisloos de zucht waaronder een ziel buigen wil die weet van elke groef wat gangbaar leven vermag en dat terwijl we ooit het troebele water in een vroege baai…

Waarrond we praatten, speelden. Het decor van ons theater. Zwarte brandmerken kwamen, schilferend vernis en was van kaarsen. Je kijkt naar dezelfde donkere hemel. En sterren. Ik zit aan dezelfde tafel, eet mijn bord. Wrijf mijn palmen over haar nerven. Het voelt aan als vertrouwd. Als iets dat er nog is.…

Ik zit stilletjes solo in mijn lui zeteltje mijmer slim over koetjes en kalfjes, over niets en ook over wissewasjes. Plots grolt mijn gespierde bierbuik, transitie van Duvel tot een drollig geluid. Van schuimend gas naar duurzame energie? Door bain-marie of zwarte voodoo alchemie? Geëscorteerd met een aromatische labo reactie? Lavoisier schiet…

“ De nieuwe dag” in het Perzische Nieuwjaar Golfballen waar diertjes elkaar in “een hole”vinden Vogeltjes die nestelen.De boerenzwaluw op komst Lentebloesems in het rond Uitheemse soorten,indringende vegetatie Golfoorlogen Hoornaars honingbijen uitmoorden Dagvlinders opgepeuzeld niet terug te vinden hoe kan men dat verhinderen Golfbrekers…

mijn kleindochter beaamt mijn begaafdheid als ze een gedicht uit het boek voordraagt schommelend de ongerepte natuur plaagt die een enkele hoofdstuk niet heeft erkend grove taal geschiedt niet in mijn schrijven stroomt niet over de lijnen van het papier haar mond vermaakt zich met het plezier dat maar zelden tot het eind wil blijven ze…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

Klavier akkoorden klinken herkenning van de melodie en ritme dat herhaalt hier danst men vrij vertaald de rapsodie Brabande men zoekt naar elkaars handen en vormen saam een kring Maroesjka leer mij dansen op schoenen en op klompen de passen en patronen het grenzeloos vermaak zeg mij hoe dat de dans ontstaat stappen stampen klepperen…

de fauteuil spant strak om haar frêle lijf hij draagt haar het liefst op een mooie dag over zijn rimpels doet ze geen beklag het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzicht het madeliefje die uit haar knop springt het voorjaar die haar liefdevol bezingt en inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke…

we wisten nog geen namen, we waren beschouwelijk weliswaar maar onwetend van de verscholen weg die voor ons lag onbekend met alle treden te gaan wentelend om verharde ondergrond dat het niet van een leien dakje zou gaan was geen verrassing om dorp en land, in stenen steden langs uiteinden van zee en duin we verbleven in elkaars nabijheid…