2.359 resultaten.
verdichten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
verdichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
morgenstond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 Ik draai me om ze slaapt
op haar kussen haar kussen
slaapt ook, haar knie heeft een gat
in mijn rug geslapen
Slaap jij nog? vraag ik haar
uitgestrekt
wijl ik het gat in mijn rug demp
ik stouw een belemmering
tussen holte en knie met haar laken
ik verwijt haar het slapen achter mijn rug
Ik gaap een valse opening in de dag
trompe-l'oeil…
moederinstinct
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 213 Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil
het getroebleerde hemelsoog
zij draagt haar bril voor ons bestwil,
breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog
af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart
de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart,
tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…
voorstad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 132 niets verraadt lichte kwelling
daar zijn deze huizen ook niet voor
niet voor wonen, voor kerkgang, inpoldering
en nergens sanseveria’s voor de ramen
wij kennen onze pappenheimers
onze extra bloemige eigenheimers
nestverlaters, strandplevieren, dwergmakrelen
hoe geven we onszelf een plaats
lijn 5 stopt bij de juwelier
er zijn mensen…
dan maar dagdromen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 omdat ik mijn dromen niet
onder woorden kan brengen
wil ik mijn woorden in
dromen onder brengen
maar dan worden het
dagdromen en dat doe je
met open ogen terwijl je
niets ziet van dat wat
er zoal aan je voorbij gaat
er ontstaat een verhaal
dat met jouw woorden
aan de haal gaat
en je laat het gebeuren
het zijn immers jouw woorden…
op de vlakte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 hoe de zon reeds platgeschreven is
het avondrood dagelijks geroemd
steekt achter geen enkel woord betekenis
en blijft schemer voor eeuwig verdoemd
aan elke zee die het voor de wind gaat
niet te vergeten de branding, stel je voor
die natte dromen en golven stukslaat
tot een verwaaide stem die ik vaag hoor
zo past de wereld op een gemeentelijke…
In de bomen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 347 Het bospad kronkelt door verstreken jaren.
In de bomen rust de tijd. Het pad leidde
naar een oude leemput, die er niet meer ligt.
Het gaat nu nergens heen. Ik hoef mijn
pas niet te versnellen.
De vogels zingen en een konijn dat
zich verspringt, vlucht in de bramen,
een kleine dendering van doen en laten.…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
Geen titel (zei de...)
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 319 Zei de ijspegel tegen de vuursteen:
"Ik smelt voor jou'.
Zei de leugen tegen de waarheid:
'Jij ligt altijd in het midden'.
Zei de schaduw tegen de schim:
'Jij ziet het somber in'.
'Het is al zo lang later',
zei het kind tegen zijn vader.
Zei de eendagsvlieg tegen de spin:
'Daar trap ik niet in'.
Zei de ene teek tegen de andere:…
herfstzielen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 236 nevel hindert het ochtendgloren
er is geen sprake van klare taal
of hoop op heldere gedachten
de dag blijft hangen tussen oeroude
stenen in geur van bladerrot
en sfeer van schoonheid en verval
bij het veen waar zij gevonden is rijzen
angstige gedachten, stijgen vragen op:
hoe kon het gebeuren, was ze alleen?
cirkels omarmen de verstilde…
Computers
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 106 Computers hebben helemaal geen verbeelding.
Die verplaatsen zich echt nooit
in jouw wereld, zelfs niet wanneer
je dringend een mail moet sturen.
Ze zeggen gewoon:
Error 304 Desktop Command.
Je mompelt dat het nu wel heel slecht uitkomt.
Vraagt of er alstublieft nog vijf minuten
kan worden gedaan alsof er geen fout
in het systeem zit.
Vervolgens…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 de hemel lijkt vandaag een glazen boog
breekbaar als de schelpen op ‘t strand
de branding stuwt de golven omhoog
daarachter iets dat lijkt op ‘t moederland
was het daar dat ik er een droom had?
misschien heb ik me gewoon vergist
is het de lucht die een kasteel bevat
of heeft het water mijn heugenis gewist
daar gaat een schip langs de kust…
regenpoeder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 deze druppels twinkelen zacht, vallen
omfloerst vanuit een roomgrijs niets
uit evenwijdige ruimte zonder voor- of
achterkant; dit is niet de tijd voor een besluit
het liefste valgewicht zoekt hemelloze aarde,
omarming zonder lichaam, dit is een blad-
verliezend bos, geen tuin van eeuwigdurende
lente, het glas dat mij doorziet is hard…
rijk verleden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 je staat op de rand van
kwijtraken maar bent overal
aanwezig geweest om
samen te verdwijnen
ons op te delen in ieder en
tenslotte niemand meer
te midden van tijdspassages
en woordvulling ontbreekt dan
de herinnering, wondlikkend
een jeuk krabbend, een
vaas lijmend en ondertussen
machteloos toekijkend…
verlenging
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 het heeft geen zin
nog langer te wachten
er is een begin
een einde, een nachtelijke droom
alleen in gedachte
als een soort fantoom
maar wacht toch nog even
zo kort als naderbij begeven
zo lang als leven…
kenbaar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 bij het vale licht van een besluiteloos zwerk
deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen
een afstand te overbruggen, wetende dat
wat achterblijft als echo blijft naijlen
er is nog zalvende tijd om mee te drijven op
het ruisen van zilveromrande zomereiken
te wissen wat ik weet, te weten wat ik
niet wist en dan moet alles nog blijken…
definities
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 wachtend op gereedstaande tijd
dichter bij elkaar, samenvallend
het ademt naar verbrande kindsjaren
eenmalig vatbaar voor geheugen
een nachtelijke hond
blaffend door het open raam
gierende vliegtuigen, zoekend
naar bestemming aan eindige kusten
gelijkend op esdoornzoet
maar dan flonkerend in zekere mate
een gestelde vraag, zich…
hemelhuis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 opnieuw, in een poging niet te betreden
planten we bodemloos onze dunne bomen
te voet, langs de randen van vrije vlucht
op zoek naar de wortels van verlangen
om ons af te zonderen van het heden
de kaalheid van onze vlakte te omzomen
tevens voor wankele schreden beducht
altijd tussen gedachtemuren gevangen…
Alsof
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 162 Ik breek elke avond het sterrenstof
alsof het mogelijk is
want wat je overhoudt is gewoon stof
dat met een zuchtje wind
op alle meubels springt
alsof.…