Hij is een wonder net aangekomen kan de wereld al niet meer zonder hij vrolijkt iedereen op die hij aankijkt het lijkt alsof het grootste chagrijn de wereld fijn vindt om op te leven hij is hier nog maar korte tijd maar hij verblijdt altijd.…

Kind van ons kind, kleine man, nu al zo eigen, daar bén je dan. Je pientere oogjes nemen ons op, volgen beweging, je bloemt uit de knop. Je warmte, je geur, je licht gewicht zo dicht aan ons hart maakt ons Scheppergericht. Kind van Uw kind, kleine man, nu al zo eigen, we ademen dank.…

Het licht dat binnenvalt door kieren die haast gedicht zijn door verdriet, het zal gaan groeien tot de ochtend en kleurt de lucht reeds rozerood. Een Kind kwam om ons leed te dragen al is het klein en weerloos nog, het doet een nieuwe toekomst dagen en doet ons zingen in de nacht. De herders kwamen naar de kribbe want zij hebben het lied…

bij gelegenheid diende zich het uur van de blinde dag aan de ogen waren immers nog gesloten asperges schoten door de boezem van hun bedding mijn vader kocht fruit in blik als ware het een vruchtbaar geschenk de gesloten deur gebood niet te betreden de muur verborg een klok die met tellen van seizoenen begon noch de ramen, de gordijnen, de…

De avond verzacht onze gevoelens indrukken en beleving vinden elkaar, onbevangen kijken we omhoog.. kijk de lucht daarboven pakt samen gewikkeld in vele lagen als een Babylonische toren, een redder in nood groeit ze naar opnieuw geboren, met overgave geworpen in je schoot, het vuur in jouw ogen nog lang niet gedoofd wakkert het ritueel…

Nieuwe geuren ze kleuren nog wat vreemd, nieuwe geuren in het linnen doek, kleine beetjes leed. Nieuwe geuren ademen in, ze glijden in vrije val, de kleuren van mijn nieuw begin. De geuren van mijn bemin Het wijdse Het zilte Het zijn Het is Nieuwe geuren, ze kleuren nog wat vreemd. Nieuwe geuren in het linnen waarin het de woorden ontleed,…

beschut in haar schoot reizen je ongeboren oren naar het lied dat zij daar buiten voor je zingt boven je kleine hoofd hoor je het kloppen van haar hart en het reizen van het bloed haar hoofd buigt zich naar jou daar binnen je gespitste oortjes zoeken haar melodie daar buiten zij en jij groeien samen een wonderlijke reis lang samen…

Vandaag is goede oudjaarsdag. Het jaar wordt straks gekruisigd. Morgen wordt het Nieuwjaarsdag. Het oude jaar zal dan herrijzen. Opvliegen uit as van gisteren. Lang leve de vogel phoenix. Gelukkig nieuwjaar!…

ik droom je een wolk en laat haar dansen twee hemelhoog en 's avonds wordt zij een ster en fonkelt zacht precies zoals ik van een wolk verwacht…

Voorzichtig legde ze jou in mijn armen Zo klein en zo teer nog maar net 1100 gram Terwijl ik je bewonderde keek iemand heel stilletjes mee Maar heel even vasthouden en toen ik je terug moest geven Liep heel stilletjes twee onzichtbare voetstappen mee…

nog dichterbij en mijn vlam zal de eenvoud tonen in de kaars waarin alles is ontwaakt, deze dag leeft in herinnering en sterft telkens in de nabijheid van de gloed van zijn aanwezigheid niets zal verdwijnen al lijkt de vorm zich vast te bijten in werkelijkheden zonder naam, rouwranden en korstige wonden zijn als het getij, de maan…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint. Het ontzwemt de diepte, stijgt naar…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

Ik was ontroerd sereen en stil bij dit leven nog oh zo pril Moderne techniek maakte wat ik wist via een echo opeens fysiek Als in science fiction zag ik daar ons kleinkind met een handgebaar Een ogenblik? een kleine lach? voor mij of ik een wonder zag.…

Terwijl de ochtend moeizaam Geboren wordt uit een te Donkere nacht die hoogzwanger is Van het nieuwe morgenlicht, Een amorfe massa zich gapend Een weg door de file baant, Begint de hemel in het oosten Langzaam blauw en rood te kleuren Een geweldig schouwspel dat tot leven komt En dat alle somberte overstijgt - Leven is er, leven…

Daar komt een wee Als een golf op zee Soms als een orkaan Alleen op de oceaan Hevige pijnen verzuchten Je longen even luchten Warme waterstromen Weer een wee gaat komen Respect en ontzag voor jou Mijn lieve sterke vrouw Na een verdoofde poos Een hele weeënhoos Uitgeperst, bevrijd en geboren Is dan eindelijk te horen: “Wèh, wèh,…

jij die is en verder wordt onzichtbaar mens in prille lente van een warmtebron nog ver van onbewust wiegend in een zon en toch in alle overgave de vruchtbare donkerte kust jij die is en steeds verder wordt geeft aan verbeelding een pure kracht al heet het nog kort, voor je schepping, ongekend voor mij, is al…

hoe verpakt is het lichaam, de kast des levenstijd, vervolmaakt in een jeugdig opmaak, de dood reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng…

het venster met oude webben gesponnen in een oud en stoffig verleden openbaart onder luide weeën een vergezicht bolle waterogen in slierten gespannen tussen daken van stilte vliegende bacillen van azuurblauw gehuld in grijze nevel als vruchtwater van ouderdom gestold braakselmassief in druipende grotten verborgen maar stinkend opkruipend…

Een spermadonor uit Maastricht beweert bijna honderd vrouwen uit heel Europa te hebben bevrucht. Een groot aantal op de ‘natuurlijke’ wijze. ----------------------------------------- Misschien is het wel waar wat hij vertelt: Het vrouwvolk liet zich bijna honderd keren Door hem daar in Maastricht insemineren, Maar vrouwvolk is niet praktisch…