Ontsproten zwammen zitten op stam van een berk stervende schoonheid…

Ridder en elfje staan druk pratend bij elkaar: de aard van geweld en zachtzinnige sprookjes gaan samen broederlijk voort.…

Een vogel zingt als winterwolken voorbij drijven in de lentewind…

Een kameleon kleurrijk en onopvallend helemaal zichzelf…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

Sneeuwklokjes wiegen zacht, nietig en bescheiden, worden bemoedigd door heersende narcissen. Knipoogt dichter Staring nog?…

Een jonge zon streelt rode knopjes van kerspruim bloeit helemaal op…

Hoog in het nest twee klepperende ooievaars warme begroeting…

Maskers vallen af als Ensor tronies schildert We staan in ons hemd…

kan ik na Auschwitz eigenlijk nog dichten? schaamtevol gedicht…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld Wind waait door het park eenden bij winterse plas delen laatste nieuws Storm in de vijver twee woerden zijn zo verliefd weet niet wie zij kiest…

De sloop van het huis veegt alleen maar stenen weg. Het thuisgevoel blijft.…

De kale bomen zijn gekleed in de kleuren van het moment…

Lentefestival Tweede Maan zonnewende Draak in nieuw ornaat…

Avondlucht verkleurt vol van ruisend leven. Rust intens omkaderd.…

Scheuren in de lucht hardnekkig grijs versplintert blauw zegeviert weer…

al is het lichaam tot levenslang veroordeeld: het dénken is vrij…

Concentratiekamp Ontheemde Auschwitzsporen Nooit thuis gekomen…

Een molen in rust verbonden met de polder een bewaarde schat…

nog even en ze klinken weer de sneeuwklokjes het geluid van hoop…