10.134 resultaten.
Waar zijn de vogels
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 Het is zo stil buiten, nooit meer
zal hij in de loggia staan, nooit meer
zal hij me aankijken, nooit meer
nooit meer raakt hij mij aan
Ik kon niet slapen, keerde terug
bij het eerste licht om hem te wassen
en te balsemen, zijn geest was geweken
hij was niet meer waar hij lag
en ik knielde, omarmde zijn lichaam
en huilde de koude doeken…
Onze antwoorden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 Er bestaat een wereld,
die wij mensen niet zien.
Niet kunnen beschrijven.
Er bestaat een universum,
dat ons allen samenbracht.
Er bestaan universele gevoelens,
die mensen willen samenbinden.
Velen voelen alleen maar liefde.
Onbaatzuchtige liefde is het,
die onze angst doet zwijgen.
Onbegrijpelijke liefde is het,
die op ons antwoord wacht…
Kruisdieren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 Kussens onze troon
een waaier haren de kroon
...onze ogen licht in de schemering
Verlangen al wat danst en springt
onze lippen een kus die zingt
...keer op keer bezegelde betovering
van kruisdieren die strelen
en met elkaar spelen
...in opwindende verwondering
elkaar wild openscheuren
ons bloed oneindig laten geuren
...uit de golvende…
Luister eens
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 Elke nacht drink ik jouw liefde
Zie het witgoud hoog aan het firmament
Voel mij verbonden met die diepte
Slaap dan rustig weer in heel content.
Soms ben ik wel een dag vereenzaamd
Lukken dagelijkse zaken niet
Het is dan dat ik weer uitkijk
Naar al die sterren in het verschiet.…
uitgerekend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 156 waarom rekent iemand de liefde uit?
hoe zal hij haar meten?
lengte maal breedte maal hoogte?
zou dat de som van liefde zijn?
hoe zal men haar beramen?
hoe de liefde te calculeren?
hoe berekent men haar prijs?
is zij te betalen?
breekt berekening de liefde op?
waarom rekent iemand haar uit?
is zij de onoplosbare opgave
die de rekenaar…
Coup de Foudre
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 123 Opdoemende donderkoppen en route
Worden wegens krachtige windvlagen
Met schrikgezichten gadegeslagen
In spookachtig oplichtende gloed
En bibberend onder de broeiende nok
Gevlucht op een berg zonder regenjas
Samenspannend boven het opgetaste gras
Slaat de bliksem in de schuur met een schok
En daar de nadering op handen lijkt
Raken zij hun…
ik wil
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 met een brok in mijn keel
voor je zingen
met je praten waarover
wij niet kunnen praten
met gekneusde handen
je op het droge trekken
je in mijn lege armen
houden
met je gaan
je dragen voor altijd
je tot het niet meer kan
wil ik je…
Alexander van Ravenstein
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 147 Godvergeten woorden zingen,
met onze harten op zijn tong.
Godverdomme schreeuwen,
omdat demonen niet bestaan.
God ons niet verdoemen kan.
Lex is een ware phoenix,
die uit zijn hartevuur,
is opgestaan.
Alex Roeka is een Alexander.
Niets dierlijks zonderling.
Niets menselijks vreemd.
Een Engel in een Beest.
Een oude troubadour.
Een hoge…
Toen waren wij samen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 Toen waren wij
samen in de nacht
waren wij onze handen en voeten
onze ogen tedere lippen
één adem één ritme
uitgestrekt in het hoge gras
boven wolken uit
zonken we in de diepte
van de zee
de tijd vooruit gevlogen
hebben we gelachen
waren we dronken
van de aarde
waren we dronken
van de wijn
dag en nacht dansend
zijn we moe geworden…
LAIS CCCXV
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Jij, de korsten ik op jouw afwezigheid,
het verdwijnen waarin genadig blijkt:
onwetendheid, mijn onmacht en het respijt
dat niemand krijgt. Jij die nooit op jou lijkt,
een schelp waaruit de zee verdwenen is,
mijn hand waarin jouw weigering verzuurt
en hoe vervloekte liefde verder duurt
terwijl ik grijp en hijg en mij verzwijg.
Heb ik verlangen…
Héél worden vandaag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 De aarde leeft zoals cellen leven.
Zoals een cel leeft in een mens.
Zoals de kern in een atoom.
Zoals schrijvers dichten.
Cellen kunnen onmogelijk bestaan,
zonder andere cellen om hen heen.
Deel zijn kan niet zonder heel.
Planeten niet zonder zonnestelsels.
Zonnestelsels niet zonder melkweg.
Kinderen niet zonder moedermelk.
Moeder is kosmos…
LAIS CCCXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 In de ondoordringbaarheid van mijn zijn,
het artefact dat jij als mij aanschouwt,
terwijl ik nergens ben, ontsta in pijn
als sparteling, terwijl jij muren bouwt
rond het gras met de walg die mij vertrouwt,
in het matte zwart van jouw stalen as
waar alles is, en blijft, dat er nooit was,
in't git waar niemand nog mij raken kan,
waar niemand mij…
LAIS CCCXIII
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 72 Waarheid, die wervelende verveling
die ruwer steeds te diep in mij ontstaat,
dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing,
lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat,
haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat
de verschrikking ontwaar van haar schoonheid
en in mijn stem haar onnavolgbaarheid
omwikkel met het naakte van mijn taal,
de galm ervan in letters…
LAIS CCCII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Mistroostig de kale takken reiken
van het zuigende naar de grijze lucht.
Geen ene plaats is nog te bereiken
want het zicht is van mijn stilstand vlucht
en klank versmelt tot onleesbaar gerucht.
Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar
los en schittering daalt neer, godsgebaar.
Ik was er niet, weigerde, was niet klaar.
Ik ben er nu, solitair…
zomerwind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 laten we weer jong worden
klimmen op een duin
spelen in een zandkuil
laten we ontdekken
wat voorbij de heuvels ligt
als was het de eerste keer
laten we naar zee lopen
naar schuimkoppen
in een vliegende storm
laten we zoeken
naar een plek
waar het veilig voelt
en weer bedeesd worden
verlegen strelen
gordijnen in zomerwind…
LAIS CCCXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 Het is lente, haar lach wordt weer lelie,
haar tred een rijgen van zijde in
het zuchten van lucht, haar evangelie
murmelen de beken de weiden in.
Lijsters bezingen zoet haar blijde zin,
tuinfluiters doen krokussen tuiten:
't is al elysisch feest daarbuiten.
Omsluiten echter doet het zwart mijn hart,
angsten beklijven die 'k niet kan uiten…
LAIS CCCXI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 In ’t wit opgebroken schaduw was ik,
de fout gelopen wens om één te zijn,
gemarteld alleen tot de laatste snik
door zwaarlijvige hoeders van de pijn,
loeders die spuwen het schurft van hun zijn.
Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen,
van aarde wenteling, tot jij verdween
en nu ik niets omhanden heb, jouw maan
zich oplost in de naam die ik…
Dage raad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Tussen fluisterstille nachten,
en de wanen van de dagen,
fluistert de dage raad.
Tussen slapen en ontwaken,
zingen de merels opgewekt,
in licht dat rustig gloort.
Zweef zoals vogels vliegen.
Stroom zoals rivieren doen.
Zie gedachten doelloos drijven.
Ze komen en gaan in wolkenlicht.
Luister naar de dageraad.
Zie wat ons te doen staat…
LAIS CCCX
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 59 Ik wurm als wormen door jouw tuinen al.
Ik wil verbranden in jouw dageraad.
Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal
en jij verdoet mij zonder woord of daad?
Alsof je jou dan niet met mij verraadt?
Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht,
ik schonk jou luister, lijfelijke pracht.
Er is geen wereld waar jij niet bestaat,
omdat jij alles doet…
LAIS CCCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 Ongenadig licht, door huid en handen heen.
Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen
jouw lied bewaard, door alle lusten heen:
kristallijne weerschijn, vrij van wanen,
gelouterd door elk feit van het gedane,
eisende slechts 'n gebed om de aarde.
Deemoedig mak schuilt wat ik vergaarde,
stralenschicht in 't stof van kathedralen,
zachte wens van…