De danspas
Ook de notaris is een mens zo
getuige het zwaar bestempelde document
waarmee hij in de regen staat te zwaaien
Als je zou willen, je natte lippen als stempels op de
mijne, kom dan binnen
ik vergeet mijn ongelijk bij vlagen
ik schaak als hij de haren droogt
in de notariswoonst en als we dansen
zegt zijn vrouw : het is al laat
doch één pas wordt ons gegund, er
zijn zomers waarin álles kan, en
waarin niemand ontkomt
aan mijn grote, droge
liefde
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid