Ik Schreef Maar Wat
Het werd een breekbaar valentijnsgedicht
niet te poshy, eerder ontwarend
De waterspiraal in mijn weekbad bevarend
Je leglock en adem om mijn pompende bekken
over al die extra's in mijn gezicht
die de rimpels van de winter rechttrekken
als ik jou zie opstaan in winters strijklicht
Ik schrok van het vuur
in de wending die zat in
jouw wiegende heuplijn als
de strobo uitbleef
en ik strofes wegschreef
tot jouw dansende voet
onbevlekt onbesmeurd
boven alles onheilig
mijn erker betrad
Maar de inhoud barstte
in de tas van de bode
tussen het 'blij je te kennen'
tot 'mijn inspiratie'
en nog duizend andere liefdesodes
gefrankeerde interpretaties
geparfumeerde revelaties
Geen blozende vozende rozen aan de deur
Geen valentijneske plichtmatige sleur
maar een intiem besef dat jij
316 dagen geleden
nietsvermoedend
mijn tuin had betreden.
Geplaatst in de categorie: liefde