verstild

mijn hand
al gerimpeld, het vel
dat wel
mijn hand dus
strekt zich uit
over de stilte


sneeuw,
een onzichtbaar
dik tapijt
helder wit geweven
haast glanzend
sluipt op tegen een
licht glooiende
heuvel


mijn korte vingers
begeleiden de opgaande lijn
in de vallende rust
naar de verte toe


zelfs mijn denken,
mijn denken,
vraag ik me af
zakt weg, nog verder dan,
als daarvoor
in niets

ik ben daar
met het geheel

alleen

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 27 februari 2006

julius-dreyfsandthotmail.com

verstild

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 421