toen en nu

toen,
op de grens
van eeuwige jeugd
en dreigende
ontmaagding
leunde ik,
de jongeling zelve,
tegen de ijzeren paal
van verlichting
zocht steun tegen de
eenzaamheid
onder puberale gewelven

nu,
ingewijd,
op het laatste sterven na,
in nagenoeg al het aardse,
moet ik erkennen
nimmer van de pijn
der hemelse scheiding
te zijn bevrijd

alhoewel hardnekkig gezocht
en ik afstanden heb moeten rennen
het heeft echter niet tot
de ware verlichting geleid

of,
het moet zo zijn
als hier beschreven
ja, dan heb ik even
boven het stof mogen zweven
om het gebroken bestaan
in alle volheid te beseffen
en juist de onvolmaaktheid
als het werkelijke menszijn
te verstaan

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 4 maart 2006

julius-dreyfsandthotmail.com

toen nu leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 622