de mens alleen
de tijden glijden
als korrels
op geblazen stranden
door mijn hand
eeuwig verzanden
dromen
in het niemandsland
waar alle tranen
zonder merkbaar
teken van verre
een bel of rinkel
het is verlaten
schoonheid
van eenzaamheid
adembenemend
de tol
in het hersenhoofd
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid