Morgenstilte
elke ochtend rond half achten
schoof je de gordijnen open
om te kijken of de zon werkelijk
- zoals ik zei -
op jouw lach was blijven wachten
je pakte dan m’n hand
en keek
met diep ontzag
naar het natuurlijke ontwaken
van de nieuwe levensdag
maar opeens was alles duister
nergens scheen een helder licht
de morgen zweeg
mijn handen leeg
want ons zonnetje bleef slapen
God hield de gordijnen dicht
Geplaatst in de categorie: overlijden