Bladerend
Een koperen maan krulde aan de hemel,
dreigde te vallen...bladeren slechts.
Hitte bladerde van het licht
en zette de nachtelijke herfst in vlammen.
Zo was het.
Die nacht gloeiden de daken in
een zinderend schijnsel van spanning
en de huizen vloeiden borrelend
mijn ogen binnen,
maar mijn droge lippen bladerden
en ik was een boom, schorsend,
de tijd licht in mijn bladeren vangend.
Geplaatst in de categorie: tijd