Netgedichten

netgedicht (nr. 10.804):

avondrust

in het avondlijke rood
van een zachte middagdood
staart een man verstijfd
met rimpelhanden op de rug
naar een half gevulde kelk

hij veegt zijn ziel af
met de muis van haar hand
die ze vergeten is op zijn hart
en weet zich verzekerd
van een nieuwe volle dag

niet alles werd vandaag geproefd
noch beproefd, er is nog meer
te ledigen, hij voorvoelt leven
en dood, bloedrood als wijn
en maaltijd, vrede in materie

hij bidt tot de God
van zijn hysterie
niet elke wolk
verduistert het hart