fopspeen
al in de lauwe bel, in de buidel
zie ik op een scherm van draden
de krijtlijnen van de eerste stuip
lippen tuiten en vinden de duim die hen sust
na een geeuw, na de huiver doezelt hij weg
soms wordt hij gulzig
dan propt hij meteen zijn hele knuist
in de roze vliezen van zijn mond
sinds ik weet dat het zijn tandvlees schendt
dat hij anders ademt en slikt
stil ik zijn lust met een fopspeen
die laat hij vallen als een prul
naast de groezelige beer, het deken van slijm.
na middernacht schoot ik overeind
kroop onder de poten van zijn wieg
speurend naar het rubber dat de sirene dempt
Geplaatst in de categorie: kinderen