Netgedichten

netgedicht (nr. 11.302):

Puerto Banus

Met mijn zilveren sax
en een flightcase
vol goede voornemens
over de schouder,
stort ik mij weer
in het ongebreidelde tumult.

Vannacht zullen
laveloze monsters trachten
bloemen, kinderen
en zonbeschenen vlinders
in flarden uit mijn hoofd
te rijten.

En wanneer de eerste
klappen van de spots
mijn gezicht zullen verkleuren,
weet ik dat ik hard
zal moeten vechten
om heelhuids uit de ring te komen.