Netgedichten

netgedicht (nr. 11.380):

Erosie

De kopiëen van jouw voeten
staan nog vers in het zand
Ze vagen langzaam weg
Door de zee, de wind, een hand

Ik volg het spoor
dat steeds duidelijker begint te worden
Tot ik eindig bij nu

Er was nog veel te moeten
Dromen al op papier
De letters stromen weg
Door tranen, de dood, nu hier

Ik kan niet door
zonder het samen eeuwig oud worden
De tijd eindigt bij nu