pluk de zon
ziet de mensen onbezonnen
blakeren langs de paden
op stranden bij de zee
stil soms kort van stof
hunne spinsels ontsponnen
spanning vloeide uit aderen
leven gaat nu op de pof
blikken koel in tassen mee
werk blijft onbegonnen
gedoofd zijn alle lusten
in dommel wel te rusten
wat water op de akkers
ach boeren arme stakkers
lamlendig in het heden
lenteleed nu uitgeleden
het kan niet meer kapot
in zonnegloed van god
Geplaatst in de categorie: psychologie