Aanwezig
alle schreden zijn versteend
en toch vind je me steeds weer
ineengedoken onder tafel
wanneer je droge, koude mond
het niet meer alleen kon halen
je armen zo geluidloos zwaar
toen ik ging schuilen
achter naakte wind
en nauwelijks beslagen ramen
vele volle manen hebben
mijn schaduw zwijgend beweend
want ik hoor nog elke stap
in nachten, maar ook in dagen
Geplaatst in de categorie: psychologie