Netgedichten

netgedicht (nr. 11.623):

Sterren knabbelen

Sterren knabbelen aan de aarde
Terwijl elke zeemeermin
Daaronder kinderen baarde
Op zoek naar nieuwe wereldzin

Wat moet ik doen als fijnbesnaarde
Ik ben toch slechts een ongeaarde
Kan ik verhinderen dat meerminnen paren
In onbegrijpelijk gemengde kring

En dan weelderig gedichten baren
Die geen enkele vrouw nog verwacht
Ik voel mij opgewonden slecht te bedaren
als zielvol beschouwer heb ik zin verdacht

kleuren zwermen zoemend uiterst licht
naar menig erkend meerminnendicht
zetten zich vast op stam en bloem
vertolken hun liefde zonder doem

en ik vertolk mijn eenvoud in ideeën
basis van een strak feitenregiem
verdicht ik tweespalt in gedachten gesneden
tot liefde in een staat intiem

ik vat het samen en verzucht
wat is het eigenlijk een klucht
liefde tussen mens en vinnen
wie gaat daar nou aan beginnen

toch blijft behoefte knagen