Netgedichten

netgedicht (nr. 11.627):

Wijde stappen

kijk, mijn kind
ik nam je hand
dag in dag uit

je gouden krullen
waaierden langs
de lente

de maan zo hoog
boven vuren vleugels

vlinders deinden
door ‘t open raam en
doorheen het zingen
van de eerste vogel

het beminnen nu, in witte kragen,
glijdt zacht en krachtig
naar de zomer

hoe mooi het lied, het bruidsgezang

ik laat je los
in sluiers en rozen

--------------------

Opgedragen aan Corrie en Ad