Trappen met woorden
Verdwalen in woorden
met het hoofd betreden, met lede
ogen naar uitgangen speuren, deuren
zijn er teveel en te vaak aanwezig.
Toch is het woordenloze gehijg
het enige wat ik hoor wanneer ik mij
de zoveelste verdieping op jaag
om ergens op een onbekende afdeling
te stranden, belanden met handen
in het haar want waar ben ik dan?
Niet tussen de lakens
waar ik de stilte slik als medicijn
en mij meegeef met de laatste trein.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid