tour de poëzie
onaantastbaar
drijf ik mee
achterin
het letterpeleton
ben niet te min
omdat ik aan de
zwarte trui begon
zie nu van verre
de meesters sprinten
zwetend in de demarrage
tegen een finale demasqué
hoor geen juichende
schouwers langs de weg
verstild fiets ik in de schaduw
dromend over een nog
ongekende letterzee
slechts collen van de
lichtste categorie
zijn aan mij besteed
kan zo in rust vertoeven
in mijn tour de poëzie
en ga zonder doping
naar de finish
waarvan ik de plaats
nimmer weet
Geplaatst in de categorie: individu