Netgedichten

netgedicht (nr. 11.907):

laatste herinnering

ik klamp mij vast
o ja, alleen in gedachten
aan wat ooit was;
het zijn in verwachten

zweef in hier en toen
loop in een straat
met dovend licht
wat moet ik doen
verduisteren van het
laatste gericht
of opnieuw verlangen
naar iets dat vergaat

ik bewaar die lach
en houd hem vast
ongemerkt door de tijd veredeld
het vervlakt de pure last
van een vertrekkend gewag