Bij de plotse dood van Frans (mijn neef)

Verbijsterd laat je ons achter;
zo jong was je nog, zo krachtig,
zo boordevol energie en plannen,
maar de tijd staat stil
en wij begrijpen het niet;
kunnen zelfs niet meer denken.
Er is enkel de leegte, het duister,
het staren in de verte.
Wie spreekt over zin en betekenis,
wie voelt wat niet kan gevoeld worden?
De aarde draait door
en mensen houden vakantie
of treuren ook elders en ver van hier...
Gos toch, God toch, sta ons bij!

Schrijver: Adeleyd, 3 augustus 2006

rosa.olaertsskynet.be

afscheid rouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 23 stemmen 1.613