Regen op Selwerderhof (Groningen)

Druipnat stond ze, alleen, voor het gazon,
het regende nu reeds pijpenstelen,
even geleden nog maar scheen de zon;
de bui leek haar niets te kunnen schelen.

Sterker nog, ze scheen het niet te merken,
keek onbewogen naar de natte grond,
tussen de matglimmende grijze zerken,
naar waar iemand zijn laatste rustplaats vond.

Was het de wolkbreuk of toch het verdriet
om wie in dat graf haar was ontstegen,
dat ze onberoerd haar gezicht nat liet?

Het enige gezelschap bij het graf
was zij. Versterkt door de harde regen
droop van het taf'reel de eenzaamheid af.

Schrijver: Ruurd van der Weij, 16 augustus 2006

ruurdvanderweijgmail.com

Biografie van deze schrijver

eenzaamheid regen dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 9 stemmen 562