Netgedichten

netgedicht (nr. 12.691):

hoor en wederhoor

hoor en wederhoor
het geweten credo
en nog gaat het woord
niet vrijuit, er zijn regels
en ook hele coupletten
een vers staat nooit
helemaal alleen

de gedachte uitgedrukt
zwart op wit is soms
mistig, ook wel
te rauw om te verteren
maar altijd onuitwisbaar
in het geheugen gegrift

wis en waarachtig
onuitwisbaar dus
niet altijd vergeetbaar
dus soms niet vergeefbaar
door de leesbarbaar

ja, hij vergeeft maar zelden
de boude andere auteur
hij die zulke taal
niet steeds verstaat

lees en wederlees
brengt soms eens
gewone klaarheid