dichter wordende
op een ochtend word je wakker midden in klank
met vocaal en klinker en diftong als voelspriet
met aarzelende zorg stem je de geringste beroering
van licht en verlies in klank af
onmiddellijk zie je jezelf geknield
aan de hoorbaar kloppende wand
van een woord – zoekend naar het precieze
moment waarop een versregel volloopt in klank
wanneer de betekenis van een woord zwicht,
begint te verschuiven en zich ten slotte overlevert aan geluid
vanaf dat moment smacht het bloed naar de betovering
van taal – de enige waarheid krijgt een huid van klank
de dichter dicht met haar tong
zij haalt adem – ja, diep uit haar oor
Zie ook: http://www.literairnederl...archive.aspx?archief=1&page=43
Schrijver: Antjie Krog
Inzender: Suasso, 14 november 2006
Geplaatst in de categorie: taal