Netgedichten

netgedicht (nr. 13.311):

Als de nacht breekt

Noem het nevels van de hel waarin ik wandel
wat anders kan doordrongen zijn met kreten
van verschrikking en geuren van de dood

ik ben ermee omgeven sinds de nacht
granaten over mijn geliefden braakte
en ik bleef schreeuwen tegen laaiend rood

het lichaam dat ik sleep van stap naar stap
schijnt wel te zijn maar voelt niet meer
dan last van leeg gewicht

wanhopig loop ik door en zoek in mist
- die niet wil wijken - naar het einde
waar mijn blik op is gericht